Zaterdag 24 augustus 2019 zou het mooi, zonnig weer worden en hadden we goede kans  dat er laaghangende mist zou zijn die door de opkomende zon zou optrekken. Een ideale omstandigheid om van de prachtig bloeiende heide op het Balloërveld mooie sfeeropnamen te maken. We hadden deze zomer weliswaar twee hittegolven met veel droogte gehad, maar de laatste twee weken was er toch weer aardig wat regen gevallen en dat had de heide duidelijk goed gedaan. Vandaag zou de zon om 6.24 uur opkomen. Dat was voor ons om halfzes opstaan, ontbijt meenemen en de 15 km in de auto vanaf Eelde afleggen naar de begeerde route in de driehoek Loon-Gasteren-Ballo. Die nog even wat lastig te vinden was vanwege die zelfde mist. Aanvankelijk draaiden we te vroeg een weggetje richting het veld op. Maar dat voerde slechts langs het veld en niet er naar toe. Iets later dan gepland zetten we onze auto in de berm bij de ingang van het fietspad dat over het Balloërveld voert. Dat was vanaf de weg Loon-Gasteren, die al sinds mensenheugenis gemarkeerd wordt door berkenbomen. Jammer alleen dat het klinkerweggetje van vroeger vervangen is door asfalt. 

Hieronder is de opiniebijdrage in Trouw van 31 juli 2019 weergegeven over bovengenoemde stellingname

CO₂ heffing op EU niveau is essentieel

Hieronder is de opiniebijdrage in Trouw van 31 juli 2019 weergegeven over bovengenoemde stellingname

CO2 heffing op EU niveau is essentieel

 Hieronder mijn opiniebijdrage in het Dagblad van het Noorden van vrijdag 31 juli 2019 " Kernenergie, de minste der kwaden"

Opiniebijdrage Kernenergie DvhN 2 augustus 2019

Onderstaand een nadere toelichting 

Venetië neemt een belangrijke plaats in de filippica van Leonhard Pfeiffer tegen het toerisme in zijn veel gelezen boek Grand Hotel Europa. Het toerisme maakt alles kapot waardoor het aangetrokken wordt is zijn stelling. En dat geldt speciaal voor Venetië waar hij gewoond heeft.

Zo beschrijft hij op zeer sappige wijze een voettocht door deze stad die een bijna schokkende gelijkenis vertoont met wat wij in dit grootste museum van Europa meegemaakt hebben. Vandaar onderstaande reportage.

Maar als je met je camera een beetje door de mensenmassa heen weet te prikken blijf je toch een prachtige stad zien. Wat mij betreft de mooiste oude stad van Europa.

Op Bevrijdingsdag 5 mei 2019 hebben wij het Kazemattenmuseum Kornwerderzand, aan de oostkop van de Afsluitdijk, bezocht. Ik had het al lang op mijn bucketlijst staan, maar het was er nog nooit van gekomen. Maar vandaag konden we het  mooi combineren. Tijdens het bezoek bleek al gauw dat deze plaats trouwens ook niet iets is om even bij langs te gaan. Want we zijn er royaal twee uur geweest. Het was dan ook een indrukwekkend bezoek.

Op zaterdag 6 april hadden wij weer eens een reünie van onze neven en nichten. Dit maal was de aanleiding de overkomst van neef Hans, sinds kort emeritus hoogleraar in de Plantkunde aan de Universiteit van West-Australië en sinds 1998 woonachtig in Perth. Voor ons hield hij een presentatie over zijn leven en onderzoeksgebied daar in het verre West Australië. Zijn voornaamste aandachtsgebied was en is wat de voornaamste voorwaarden zijn voor biodiversiteit. Daarbij heeft hem vooral geïntrigeerd waarom de biodiversiteit juist het grootst is op arme grond. Fosfor is daarbij een sleutelbegrip. 

Het was een interessante lezing, waarin wij nogal wat nieuwe dingen hoorden. Zoals waarom juist het gebied rondom Perth een hotspot qua biodiversiteit is. Een van de factoren is de geologische stabiliteit van dit gebied.

Donderen ligt in het verlengde van de startbaan van de luchthaven Groningen Airport Eelde. Het is dus regelmatig donderen in Donderen. Maar tussen het gedonder door is het een intiem esdorpje met nog geen 500 inwoners en nog slechts één café , dat ook de enige publieke voorziening is. De rust overheerst waardoor het dorpje zich tijdens een zonnige herfstdag goed fotograferen laat.                                                                                    

Het Siepelveen is een 80 ha groot gelegen gebied tussen Schipborg en Zeegse in Noord-Drenthe. Het maakt deel uit van het Nationaal Beek en Esdorpenlandschap Drentse Aa en omvat zowel een zandverstuiving als een prachtig door veengrond omgeven ven.
De zandverstuivingen zijn een overblijfsel van de laatste ijstijd. Daardoor is het terrein tamelijk geaccidenteerd, wat mooie uitkijkplaatsen op het dieper gelegen ven oplevert.

Het hoogteverschil heeft ook een grote diversiteit van begroeiing veroorzaakt.
Een specifiek hier veel voorkomend plantje was en is de steenbreek. Doordat die gekenmerkt wordt door een uivormige wortel is waarschijnlijk de naam Siepelveen ontstaan. Een ui noemt men in het Drents namelijk een “siepel”. Het Siepelveen levert vooral in de herfst vaak schilderachtige plaatjes op. 

Nog nooit hadden wij Urk bezocht. Dus in deze tijd dat je eigenlijk niet meer te veel moet vliegen een reden om deze ietwat afgelegen plaats eens te bezoeken.

Dat was een geweldige opsteker. Urk is een heel bijzondere plaats, om allerlei redenen. Het is ook een heel fotogenieke plek en buiten dat kun je er ook nog eens bijzonder goed vis eten.

Bij het binnengaan van het centrum wordt je blik al direct getrokken door een bijzonder fraai bronzen beeld van een groep vissers die een sloep op of over het droge trekt. Het blijkt hier om een ijsvlet met glij-ijzers te gaan, die vroeger bij strenge vorst en ijsgang werd gebruikt om de verbinding met het vasteland gaande te houden.

We hadden gedacht dat alleen de haven interessant zou zijn, maar dit dorp heeft veel meer te bieden. Uiteindelijk lijken veel havens toch op elkaar, vooral als er veel moderne jachten liggen die volstrek niet harmoniëren met hun achtergrond.