Zaterdag 24 augustus 2019 zou het mooi, zonnig weer worden en hadden we goede kans dat er laaghangende mist zou zijn die door de opkomende zon zou optrekken. Een ideale omstandigheid om van de prachtig bloeiende heide op het Balloërveld mooie sfeeropnamen te maken. We hadden deze zomer weliswaar twee hittegolven met veel droogte gehad, maar de laatste twee weken was er toch weer aardig wat regen gevallen en dat had de heide duidelijk goed gedaan. Vandaag zou de zon om 6.24 uur opkomen. Dat was voor ons om halfzes opstaan, ontbijt meenemen en de 15 km in de auto vanaf Eelde afleggen naar de begeerde route in de driehoek Loon-Gasteren-Ballo. Die nog even wat lastig te vinden was vanwege die zelfde mist. Aanvankelijk draaiden we te vroeg een weggetje richting het veld op. Maar dat voerde slechts langs het veld en niet er naar toe. Iets later dan gepland zetten we onze auto in de berm bij de ingang van het fietspad dat over het Balloërveld voert. Dat was vanaf de weg Loon-Gasteren, die al sinds mensenheugenis gemarkeerd wordt door berkenbomen. Jammer alleen dat het klinkerweggetje van vroeger vervangen is door asfalt. 
We hadden geluk. Zowel in het westen waar het Lonerdiepje liep als in het oosten waar het Rolderdiepje kronkelde zagen we mistbanken. De begeerde combinatie van licht, mist en bloeiende heide bleek beschikbaar voor onze hongerige camera’s. Onderweg zagen we nog een mens, die zijn camera op statief merkwaardigerwijs op het zuidwesten gericht hield, waar je alleen maar donkere lucht zag. Even later ontmoetten we echter ook nog een enthousiasteling die helemaal van achter Slochteren gekomen was en wel de zelfde inzichten als wij had. Verder hebben we daar op dat wijde veld dat hele uur in die vroege ochtend geen mens gezien. En dat hoefde ook niet.
Naarmate de zon zich verder boven de zon omhoog hees, werden ook de bosjes en bomengroepjes voer voor ons fotografen. Het Balloërveld is namelijk niet puur een heideveld maar een aaneenschakeling van heide, bosjes, stukken gras en hier en daar wat kleine zandverstuivingen. Daarbij is het ook nog eens geaccidenteerd. Het is de combinatie van deze natuurelementen die het Balloërveld tot een van de mooiste stukken natuur van ons land maakt. Maar laten we dat niet al te veel uitdragen, want misschien de grootste charme van dit natuurgebied is nog wel dat je hier bijna de stilte kunt horen. Als de landbouwwerktuigen even zwijgen en de wind staat zo dat het verwijderd verkeerslawaai te ver weg is hoor je bij wijze van spreken alleen het knerpen van je schoenen in het zand of op het schelpenpad.
Jammer genoeg kwamen we deze ochtend niet meer aan de beide belendende beekjes toe. Dat zou toch nog een aardige wandeling geweest zijn en eer we daar waren zou de mist al lang zijn opgetrokken en zou het licht zich al hebben verhard. Dat doen we dus een volgende keer, want ook die beekjes kunnen je haast paradijselijke gezichten bezorgen.
Einde
Einde
Zie ook
Zeventien van de mooiste vennen van Drenthe