Afgelopen zomer hebben we na Rotterdam ook Dordrecht bezocht.
Een mooiere combinatie is eigenlijk niet denkbaar. Rotterdam staat voor alles wat de toekomst van ons land is en Dordrecht staat voor het rijke en imposante verleden. Dordrecht is de oudste en was vroeger ook de belangrijkst stad van Holland en daarmee van het hele land. Dank zij de samenloop van drie belangrijke waterwegen. Al in 1220 kreeg het stadsrechten en in 1299 het stapelrecht, wat tot veel bedrijvigheid en inkomen leidde.
Elke Nederlander die jaarlijks een paar buitenlandse steden bezoekt zou dan ook tenminste eenmaal in Dordrecht geweest moeten zijn. En alle andere Nederlanders eigenlijk ook.
Met de in 1421 rampzalige Sint Elizabethvloed kwam Dordrecht echter op een eiland te liggen wat afbreuk aan haar positie als handelscentrum gedaan. Maar vooralsnog bleef het de belangrijkste stad van Holland.
Dit alles kom je gewaar in “het Hof”, ook wel “de Hof van Nederland” genoemd en onderdeel van het Dordrechts Museum. Bijna een bedevaartsplaats voor iedereen die in het ontstaan van onze nationale onafhankelijkheid geïnteresseerd is zou je zeggen.
In de Statenzaal van dit voormalige Augustijnenklooster is namelijk de basis voor Nederland als onafhankelijke staat gelegd. Dat was kort na de inname van den Briel op 1 april 1572. Bij de toen gehouden, geheime, vergadering zwoeren 12 Hollandse steden de Spaanse koning af en erkenden alleen Willem van Oranje als stadhouder. Het toen opgemaakte document, feitelijk de voorloper van onze eerste grondwet, is achter glas te bezichtigen.
Met een spannende film heeft men dit begin van onze onafhankelijkheidsstrijd in beeld gebracht.
Buiten het museum ademt de stad evenzeer nog het verleden. Zo is er een straat, de Wijnstraat, die bijna huis aan huis uit monumenten bestaat. Tijdens onze stadswandeling met een stadsgids van twee uur werd dan ook niet meer dan een hoek van de sluier van het verleden opgelicht.
Ook in kerkelijk historisch opzicht is Dordrecht trouwens van nationale betekenis. Dit is vanwege de Dordtse synode, die in 1618-19 binnen haar poorten werd gehouden. Deze werd bijeengeroepen om een einde te maken aan de godsdiensttwisten in de Nederlanden tussen de Remonstranten en de Contra Remonstranten, die over de uitleg van de predestinatieleer gingen. De eersten waren de meer vrijzinnigen. Zij vonden dat de predestinatie niet al te absoluut moest worden genomen. De mens had zelf ook nog enige invloed. Maar de meer fundamentalistische Contra Remonstranten wonnen de strijd, wat de toenmalige raadpensionaris, Johan van Oldenbarnevelt, letterlijk de kop heeft gekost en Hugo de Groot, een andere bekende aanhanger van de remonstranten, tot zijn vlucht uit Loevestein heeft gebracht. Het herleeft allemaal in de Hof van Nederland.
Dordrecht was toen dank zij die synode het Rome van de protestanten in Nederland . Je verwacht daarom dat Dordrecht een nog steeds ietwat dorre stad is, waarin zeker op zondag de geest van Calvijn nog door de straten doolt en waar op de dag des Heeren dus wel een serene rust zal heersen, zoals in zo vele andere plaatsen in de Nederlandse “biblebelt”
Maar dat is buiten de waard gerekend. De horeca lijkt in Dordrecht wel de belangrijkste bedrijfstak. Heel veel aangename terrassen die op zondag gewoon vol zitten met Dordrechtenaren die gezellig kouten en zo te horen in het geheel geen stichtelijke taal uitslaan. Het was dan ook prachtig nazomerweer.
Trouwens de duwbakken op de Merwede en de Noort varen zondags ook gewoon door, zelfs in de nacht van zaterdag op zondag. Ik heb hier de grootste duwbakken ooit gezien.
Vanuit onze hotelkamer hadden we er een geweldig mooi gezicht op.
Samenvattend , in een dag kun je Dordrecht geen recht doen. Daarom zijn we er een paar maanden later opnieuw heen gegaan, waarbij we toen speciaal het Huis van Gijn bezocht hebben.
Hieronder een paar beschrijvingen van de bezienswaardigheden die we bezocht hebben. Die kun je trouwens het beste bezichtigen als je gebruik maakt van de diensten van een van de stadsgidsen. Ook zijn er enkele interessante wandelroutes verkrijgbaar.
Groothoofdspoort
Wil je in Dordrecht overnachten, dan is Hotel Bellevue Groothoofd Culinair een zeker te overwegen optie. Dit ligt erg gunstig, vlak naast een van de belangrijkste beziensaardigheden van de stad, de Groothoofdspoort.
In de Groothoofdspoort is een beeld van de stadsmaagd opgenomen
In ons naastgelegen Bellevue Groothoofd hadden we een Chambre de Luxe met ook een luxe design apparatuur. Nu zijn we al veel gewend op het gebied van kranen, douches etc. Maar hier kregen we de douche niet aan de praat. De tijd dat je een als zodanig herkenbare kraan kon openen door de knop hierop naar links te draaien lijkt al eeuwen achter ons te liggen. Tegenwoordig is het een gok uit een veelheid van mogelijkheden: trekken, drukken, draaien of schuiven aan voor-zij of bovenkant in een of twee bewegingen. Dat zijn werkelijk legio mogelijkheden. Het lijkt wel of elk hotel een eigen Willie Wortel heeft ingehuurd om een zo uniek mogelijk systeem te installeren, waarmee ze zich kan onderscheiden. We hadden er geen geluk mee. Dus ten slotte maar de receptie bellen, want we wilden toch wel graag douchen.
Daar kregen we echter tot twee maal toe geen gehoor. Nog maar eens proberen dus. Pas toen viel het muntje. Het bleek dat je de in dit geval kubusachtige knop moest kantelen. Weer wat geleerd. Ook de lichtknopjes van de bedlampjes bleken anders te reageren dan wij voorzien hadden. Gelukkig hadden de andere zes van ons gezelschap de zelfde problemen ondervonden, anders zou je er nog een minderwaardigheidscomplex door kunnen oplopen. Een kleine vingerwijzing voor de doucheknop zou dus geen overbodige actie zijn.
Maar voor het overige was het een prima kamer. Met een magnifiek uitzicht op de Oude Maas. Je hoorde het stampen van de duwbakken de hele nacht doorgaan, als je met open ramen wilde slapen. Maar als je dat niet wilde was er wel airco.
Vanuit de restaurantzaal had je een werkelijk subliem uitzicht op de drie rivieren van Dordrecht die hier samenkwamen en op alles wat daar op voer.
De Groothoofdspoort staat aan het einde van de Wijnstraat. Dit is een straat waar bijna alleen maar monumenten staan.
Een van de bekendste is het huis “de Onbeschaamde”, waar een naakt cherubijntje onder de daklijst van het huis is aangebracht.
Het verhaal wil dat tijdens een rijtoer van de vroegere koningin Wilhelmina de schaamte van het beeldje afgedekt werd om te voorkomen dat de koningin, als zij eens onverhoopt de blik omhoog zou richten, getroffen zou worden door de aanblik van het blote manneke.
Aan de parallel lopende Kuipershaven of de Wolwevershaven loop je al gauw tegen de mooie Damiatebrug aan.
Hieronder het einde van de Wolwevershaven
Wolwevershaven vanaf het Vlak bezien
de Hof van Nederland
Hier is de Hollandse republiek geboren. Alleen al daarom is het eigenlijk een museum dat iedere Nederlander eens bezocht moet hebben. Zeker als hij/zij in Dordrecht is natuurlijk. Hier hebben zoals gemeld in 1572 de Afgevaardigden van de meeste Hollandse steden namelijk de basis gelegd voor de onafhankelijkheid van ons land..
omgeving van de Hof
de authentieke Statenzaal in de Hof van Nederland
Buiten het museum, op het terras en in het
aangelegen hof was het aangenaaam toeven.
Huis van Gijn
Huis van Gijn is een statig oud pand in het oude stadscentrum van Dordrecht, waar een rijke eigenaar, Simon van Gijn, in de 19e eeuw een keur aan kunst bijeengebracht heeft om het nageslacht te kunnen tonen hoe een rijk persoon in zijn tijd leefde.
Echt representatief is dat echter niet want er zullen maar weinig rijke mensen geweest zijn die behept waren met de verzamelwoede van Simon van Gijn.
Maar omdat hij ook nog smaak had is het resultaat verbluffend. Ik heb zelden zo’n prachtige uitmonstering van oud moois bij elkaar gezien. Het is gewoon een lust om onder begeleiding van de deskundige gids door de vele kamers te gaan en het fraais in je op nemen.
Ook de kinderen in ons gezelschap vonden vele zaken interessant, zoals een ouderwetse muizenval. Er is trouwens een hele zolder met antiek speelgoed.
Standbeeld van de gebroeders de Witt
Een publieke bezienswaardigheid is het standbeeld van de gebroeders de Witt, die hier geboren waren. Johan de Witt was de raadpensionaris en de grote man achter de buitenlandse politiek van de Republiek der Verenigde Nederlanden. Hij en zijn broer werden gedurende het rampjaar 1672 op gruwelijke vermoord door opgehitst gepeupel in Den Haag. Dordrecht eert zijn grootste burger nog met het Johan de Witt Gymnasium, dat het oudste in zijn soort is.
Grote Kerk
De grootste publieke bezienswaardigheid is intussen de Grote Kerk van Dordrecht. De oorspronkelijke kerk dateert uit de 11e eeuw. De bouw van de toren begon in het begin van de 14e eeuw. Bij een grote brand in 1457 werden kerk en toren zwaar gehavend. De herbouw beoogde een hoogte van maar liefst 108 meter. Maar al tijdens de bouw begon de toren gevaarlijk uit het lood te geraken, waarop besloten werd alleen nog vier grote wijzerplaten aan te brengen. Sindsdien bepaalt dat het merkwaardige silhouet van deze toren.