Ik zag een Hinde lopen in Hindelopen. Flauw natuurlijk. Maar het blijft een lief popperig stadje, dat wat wegdroomt aan de Friese kust. En het zou maar zo kunnen, want veel mensen zag je er niet. Die zaten zeker allemaal in hun boten. Al met al tel je er meer boten dan huizen en de meeste boten zijn ook groter dan de vele kleine huisjes, die er langs het water staan. Mooi is anders. In Hindelopen worstelt het verleden met de moderne tijd.
Je bent er in een kwartier doorheen, als je wilt. Maar dat wil je niet, want er zijn te veel plekjes waar je je ogen even wilt verwennen. Bijvoorbeeld op de dijk lopend, waar je, mits het weer meewerkt, het gevoel hebt langs het panorama van Mesdag te lopen en waar je uitkijkt op het stadje dat zich tegen de oude Zuiderzeedijk aanvlijt. en waarvan alleen de elegante witte toren daar boven uit steekt.
Je kunt er verder naar het schaatsmuseum, waar de verzamelwoede niet alleen naar oude schaatsen, maar ook naar alles wat je met Hindelopense penseelschilderingen kunt versieren heeft toegeslagen. Van kinderledikantjes tot haarborstels. Eigenlijk is het dus niet alleen een schaatsmuseum. Het meest interessant zijn de uitbeeldingen van de verreden Friese Elfstedentochten en de foto’s en uitstallingen van de ijsgoden van weleer, Reinier Paping, Jan Uitham enz. De laatste leeft nog.
Zie ook in Friesland