Van onze driedaagse reisje naar Brugge, Gent en Oostende was Brugge de hoofdbestemming. Wij waren ondergebracht in het viersterren NH Hotel Brugge dat, vlak bij ’t Zand , het grootste plein van Brugge, zeer gunstig gelegen was ten opzichte van het oude stadscentrum met al haar bezienswaardigheden. Het hotel was vroeger een klooster en dat maakte de ambiance zeker sfeervol. Voor €112 per nacht had je er een standaard tweepersoonskamer . De reizigersbeoordeling was een 8,4 . Dus alleszins goed. De badkamer verdiende wat ons betreft echter niet meer dan drie sterren. Geen aparte douchecabine en geen ventilatie. Maar zo goed als thuis krijg je het natuurlijk vrijwel nergens. Daarvoor ben je dan ook bijna babyboomer. En dat gold voor de hele groep waarmee wij op reis waren. Overigens moet de touringcaronderneming, waar wij mee reisden, dit hotel veel voordeliger hebben gearrangeerd want de hele vierdaagse reis kostte ons maar € 200 per persoon. En dat was inclusief een rondleiding, een boottocht door de wateren van Brugge en twee excursies. En nog twee diners en koffiepauzes onderweg.
De rondleiding door ervaren gidsen was een gelukkige greep. Je hoort dan meer dan in de toeristische gidsjes te lezen is. Zo hoorden we dat in het oude centrum van de stad slechts 22.000 Bruggelingen wonen, zoals ze genoemd worden. De agglomeratie Brugge telt ongeveer 120.000 zielen. Dat is ongeveer de helft van de stad Groningen. Maar Brugge trekt zeker tien keer zo veel toeristen als Groningen, hoewel Groningen toch ook best wat te bieden heeft. De populariteit van Brugge heeft alles te maken met het uitstekende geconserveerde middeleeuwsche karakter van de stad. Het is eigenlijk een groot openluchtmuseum. Dat is het verschil met de meeste andere toeristische steden. Wat dit betreft is Brugge vergelijkbaar met het Ringkwartier van Wenen en met Weimar.
Het gevolg hiervan is dat de toeristen hier zeer dominant het straatbeeld bepalen. Het verklaart ook dat je hier een vrijwel uitsluitend blank publiek treft. Ik heb het aan onze gids van de eerste dag gevraagd, die ons in de stad rondleidde. Hoe het kwam dat je hier helemaal geen allochtonen ziet. Want het valt gewoon geweldig op, vergeleken bij onze steden. Het klopte zei hij, Brugge was een witte raaf. Maar hij schreef het vooral toe aan het feit dat Brugge voor allochtonen een te dure stad is. Nou dat laatste klopte wel zouden wij merken.
Het goedkoopste kopje koffie kwam ons op € 2,70. Maar op en rond de Grote Markt , de hotspot van Brugge , was het aanzienlijk duurder. Ook het eten is er duurder dan bij ons. Ik schat zo’n 20%. En er zijn veel meer chique restaurants, waar wij alleen heen zouden gaan als we iets te vieren hebben. Een ritje met een koetsje was ook flink prijzig, maar dat is bijna in alle steden waar ze die vreugde kennen. Vaak ruik je het in die steden wel dat ze er door paarden getrokken koetsjes hebben. Maar hier rook je niets. Alles wat die paarden onderweg of op de wachtplaatsen lieten vallen werd direct opgevangen en afgevoerd. Brugge is een zeer propere stad en dat is iets waar de toeristen, vooral oudere, van houden. Ook honden en hondjes, worden er met argusogen bewaakt. Het mag natuurlijk ook niet gebeuren dat een toerist ongewild en onwetend met besmeurde schoenen een of ander beroemd interieur betreedt.
geschiedenis Brugge
Brugge mag dan nu dank zij vooral het toerisme een rijke stad zijn, haar echte glorietijd ligt veel verder in het verleden. De naam van de stad wordt voor het eerst genoemd in 875.
Dat was dus in de periode van de Noormannen. Het geluk voor Brugge kwam met een grote stormvloed, waardoor een verbinding met de zee ontstond. Dit was het Zwin. Brugge kon daardoor uitgroeien tot een van de meest vooraanstaande Hanzesteden worden. Zo werd het een rijke stad.
Brugge was ook de voornaamste stad die zich te weer stelde tegen de poging tot overheersing door de Franse koning met zijn bondgenoten. Dit resulteerde in de roemruchte Guldensporenslag van 1302. Daarin werd een goed toegerust ruiterleger in de pan gehakt door een allegaartje van boeren en ambachtslieden , die uitgerust waren met goedendags en pieken.
De voorspoed van Brugge zou nog tot het einde van de 15e eeuw voortduren. De stad telde toen ongeveer 40.000 inwoners. De Opstand van de Noordelijke Nederlanden was echter niet gunstig voor Brugge, omdat het Zwin toen lange tijd werd afgesloten.
In de 19e eeuw was de stad volgens onze gids zo arm , dat ze zich niet het inhuren van de befaamde Franse architect Haussmann kon veroorloven. Die had als stijl om een groot deel van de oude nauwe middeleeuwsche stegen tegen de grond te werken en op het puin daarvan brede avenuen aan te leggen. In Parijs was dat trouwens ook vooral gedaan om het leger de gelegenheid te geven om snel ter plaatse te kunnen zijn bij uitbrekende rellen en opstanden.Dit was gebeurd n.a.v. de Commune opstand in 1870. Maar het nadeel van de armoe van toen verkeerde in het voordeel toen in de twintigste eeuw bleek dat mensen met geld vooral geïnteresseerd waren in hoe het vroeger geweest was.
Zaterdagmiddag, direct na aankomst, hebben we op eigen gelegenheid een eerste verkenning van de stad gedaan en daarbij de Sint Salvatorskathedraal bezocht. Deze kathedraal is de oudste parochiekerk van Brugge en dateert uit de 12de eeuw. Het interieur is indrukwekkend, met middeleeuwse graven met wandschilderingen, een subliem spreekgestoelte en een doksaal met orgel.
interieur Sint Salvatorkathedraal
Als je na deze kathedraal de Steenstraat vervolgt, die een van de belangrijkste winkelstraten van Brugge is, dan ben je al gauw op de Grote Markt. In die Steenstraat was nog het duidelijkst vast te stellen hoe welvarend Brugge moet zijn. Onwillekeurig maak je een vergelijking met je eigen stad, Groningen. Dank zij het rijkelijk in de omgeving daarvan vloeiende aardgas zou je mogen verwachten dat Groningen toch ook een welvarende stad zou zijn.
Maar vergeleken met Brugge is Groningen haast een verpauperde stad. Hier in Brugge zag je bijna geen leegstaande winkelpanden zoals zo veel in Groningen. Hier had je de ene luxueuze schoenenzaak na de andere en met modewinkels was het al eender. Ook zagen we overal dure chocolateriën en chique snuisterijenzaakjes. En het aantal restaurants waar je voor € 30 p.p. echt niet klaar bent is er legio. En dat hebben ze hier dus allemaal aan dat toerisme te danken. De gemeente doet er ook alles aan om geen ongerief te veroorzaken.
Geen enkele hondendrol hebben we kunnen aanschouwen, hoewel er best van die dure kleine hondjes liepen. Maar daar hebben de baasjes plastic zakjes voor. Ook zie je hier geen paardenvijgen. Terwijl je hier echt heel veel koetsjes met paarden ziet rijden. Of de paarden weten dat ze het moeten inhouden of een of andere gedienstige vangt het al op nog voor de stront het plaveisel kan bereiken.
zo maar een historisch pandje in de Steenstraat
Op weg onze route naar de Grote Markt kwamen we ook langs een pleintje, waarlangs oude panden met de zo kenmerkend trapgeveltjes opgesteld waren.
Even later liepen we langs het luxueuze stadspaleis van de heren van Gruuthuse. Hierin is een museum gevestigd met een veelzijdige verzameling voorwerpen die te maken hebben met het leven van de 15de tot de 19de eeuw: kant, wandtapijten, beelden, aardewerk, munten, meubels, zilverwerk, voorwerpen van de middeleeuwse gilden, enz. Je kunt ook een bezoekje brengen aan de voormalige keuken. De bewoners van dit pand hadden het monopolie op de verkoop van ‘gruut’, het kruid dat in die tijd nodig was om bier te brouwen. Later werd dit kruid vervangen door hop en gerst.
GPS Coördinaten: N 51°12,339' E 3°13,512'
Aan de andere kant van dit Oude Sint Jansplaats stond overigens een prachtig gebouw. Daarvan was de functie ons echter onbekend. Er is trouwens ook een Sint Jansplein. Daar staat onder andere het chocolademuseum, dat we na de wandeling met gids bezocht hebben. In dat kleine, maar fraaie museum kreeg je het hele proces van het oogsten van de cacaobonen tot en met de productie van de pralines en andere zoete lekkernijnen te zien. Ook kreeg je er uitgelegd hoe goed chocola wel niet voor de onze gezondheid is.
Vlak hierbij kwamen we op een pleintje met een standbeeld van Guido Gezelle, de grote Vlaamse dichter, die wij vroeger op school nog gehad hebben. Vooral het gedicht over Boerke Naas was ons toen welbekend. Guido Gezelle was priester en was op het eind van zijn leven raadsman van een klooster van Engelse kanunnikessen in Brugge. In zijn geboortehuis is een klein museum aan hem gewijd.
Maar ten slotte kwamen we natuurlijk uit op de Grote Markt, het brandpunt van Brugge.
Grote Markt Brugge
Op Grote Markt van Brugge kom je ogen tekort. Mijn camera draaide bij wijze van spreken roodgloeiend. Oogstrelend gewoon. Om te beginnen met de mooiste blikvanger: het Provinciale Hof.
Midden op het plein staat het standbeeld van Jan Breydel en Pieter de Coninck, de twee lokale volkshelden die in 1302 een grote rol speelden in het Vlaamse verzet tegen de Franse koning, met de Guldensporenslag tot gevolg.
Het grijze gebouw links van het Provinciaal Hof , met de vele vlaggen, werd later gebouwd, met een voorgevel in arduin en een traptoren die doet denken aan die van de Poortersloge. Rechts onder de toren is een galerij met banken, die op de eerste verdieping overgaat in een loggia. Het gebouw was bedoeld als residentie voor de gouverneur, maar is nooit in die functie gebruikt geweest. Nu zijn er verschillende openbare besturen in ondergebracht.
Belangrijk zijn de twee huizen aan beide kanten van de Sint-Amandsstraat, geheel rechts op de foto. Een daarvan staat rechts van het huis met het opschrift “In de Klokke”. Dit heet het huis Bouchoute, links ervan, met een schermgevel uit de 15e eeuw, is het oudste huis op de Markt.
De achthoekige windwijzer werd in 1682 door het stadsbestuur aan de gevel geplaatst voor de handels- en zeelui. Bovenop het huis staat een gouden bol, geplaatst in 1837 om te helpen de exacte tijd in Brugge te bepalen. In de eerste helft van de 19e eeuw hadden niet alle steden de zelfde tijd. Na de aanleg van de eerste spoorlijn in België en de snelle uitbreiding van het spoorwegennet, was het wenselijk dat alle stations hetzelfde uur zouden hanteren. Hiervoor werd van 41 plaatsen in België de exacte meridiaan bepaald. Dit gebeurde aan de hand van een zogenaamde bol van Quételet. Brugge is de enige plaats waar zo'n bol nog op een gebouw te zien is. De exacte meridiaan is vanaf huis Bouchoute met koperen spijkers in het wegdek aangebracht.
Het meest markante bouwsel op de Grote markt is echter het Belfort, of de Halletoren.Sinds 4 december 1999 is het opgenomen in de werelderfgoedlijst vanUNESCO. Oorspronkelijk stonden hier een aantal hallen. Later werd er een belfort van steen met een houten spits bij geplaatst. De hallen bestonden uit verschillende overdekte markten voor voornamelijk wol- en lakenhandel en opslagplaatsen. De toren had een meer administratieve functie: hij bevatte een schatkamer en het archief van de stadsrekeningen.
In 1280 brandde het bovenste deel af en daarmee ging het archief van voor 1280 verloren. Dit zorgde ervoor dat er een apart stadhuis werd gebouwd op de Burg. Rond 1291-1296 werd de toren hersteld met de twee onderste vierkante bouwdelen en een houten spits.
De stadshallen werden verder in de 15e eeuw uitgebreid en van 1483 tot 1487 werd het achthoekige gotische bovengedeelte gebouwd, ook met een houten spits waarop het beeld van Sint-Michiel verscheen. Door een blikseminslag in 1493 brandde dit bovenste gedeelte opnieuw af alsook de stadsklokken. Bij het herstel werd een houten spits met opklimmende leeuw gebouwd. In de 16e eeuw werd achter de Hallen een galerij bijgebouwd. Ook de rechthoekige binnenplaats kreeg enkele galerijen op de eerste verdieping.
In 1822 kreeg de toren de huidige neogotische kroon-afwerking in plaats van een spits.
Het Belfort van Brugge, of de Halletoren, is 83 meter hoog en helt lichtjes over (1 meter naar links). De trap naar de top telt 366 treden.
Het was niet moeilijk om met de "Bruggelingen"een geanimeerd contact te krijgen.
Er heerste een gezellige, ontspannen sfeer op de Grote Markt.
Ook een bijzonder fraai gebouw was het postkantoor met de boogvensters aan de andere klant van de Grote Markt.
Een consumptie op een van de terrassen hier betekende wel een flinke hap uit de inhoud van je portemonnaie.
De gids voerde ons vervolgens in de richting van de Onze Lieve Vrouwe Kerk met haar markante torenspitsen. Later zouden we daar vanuit onze rondvaartboot ook nog een goed uitzicht op krijgen. Zie http://www.youtube.com/watch?v=55Cv8LVaP6Y&;feature=c4-overview&list=UUsngoJs1FkyKCSpAR_e1oIQ
Even later kwamen we op een Middeleeuwsch pleintje, de Oude Sint Jansplaats, gelegen achter de O.L.V.kerk, waar in een van de gebouwen een Picasso-expositie liep. De zondagmiddag kwamen we er opnieuw langs, maar toen was het al bijna gesloten. Daarop dachten we naar een concert hier vlak in de buurt te kunnen. Dit was echter pas na zeer veel vragen te vinden. We kwamen daarbij in een tent waar ze een prachtig mini-spoorwegcircuit hadden. Maar daar kwamen we niet voor. Het concert(je) was echter in een achteraf zaaltje. Maar dat ging deze vanmiddag niet door. Nou ja, als stad kun je niet overal goed in zijn. Voor muziekevenementen hoef je dus niet naar Brugge, want verder was er die zondag niets te doen.
Even later passeerden we opnieuw een tussen een kerk en historische panden verscholen pleintje, onderdeel van de Oude Sint Jansplaats. Ook hier heerste een weldadige rust.
Al slenterend kwamen we ook voorbij een stukje van de Reie, waar we die middag nog op zouden gaan varen.
Even later kwamen we langs de plaats waar we 's-middags zouden opstappen.
Omdat we om twee uur vanaf het hotel zouden vertrekken voor de excursie te water liepen we naar het hotel terug en kwamen we op het Walplein.
Ook op het Walplein kwam je weer ogen tekort.
Vanaf de terrasjes op het Walplein had je magnifiek zicht op de Mariakerk
We liepen nu naar het Minnewater, langs de taveerne 't Oud Kanthuijs.
Het Minnewaterpark is een park rond het Minnewater, de vroegere binnenhaven van Brugge. De trekschuiten die goederen transporteerden tussen Brugge en Gent legden hier aan. Het Minnewater ligt in het zuidelijke deel van de historische binnenstad. Als je even tot rust wil komen na een drukke dag in Brugge, dan is dit groene park de ideale
plek voor een wandeling. In de zomer vindt hier het Cactusfestival plaats.
GPS Coördinaten: N 51°11,968' E 3°13,51'
Vanaf het Minnewaterpark kwam je over een driebogige brug, de Wijngaardbrug, bij een fraai poortje, waardoor je bij het Begijnhof kwam.
We hebben met onze gids, een docent geschiedenis in vakantietijd - ze hadden geloof ik herfstvakantie hier in Brugge- een aantal schatten uit het verleden aangedaan. Zoals de Begijnhof, waar hij heel aardig over wist te vertellen. Zo werd het ‘Prinselijk Begijnhof Ten Wijngaarde’ met haar fraaie witgekalkte gevels al in 1245 gesticht. De begijnen zijn allang verdwenen. Sinds 1927 wordt het hof bewoond door een kloostergemeenschap van benedictinessen. Momenteel wordt het door de zusters van de Orde van St.-Benedictus bewoond. Je kwam er vanaf het Minnewater via een poortje met een fraai ornament.
De gids vertelde dat het woord “begijn” vermoedelijk afkomstig is van het oud Dietsche woord “begge” wat “bidden “betekent. De Begijnhoven waren indertijd een toevluchtsoord, “waar vrouwen en jonge dochters uit de volksklasse niet alleen, maar ook uit de poorterije, en zelfs uit de adellijke geslachten, naar toe stroomden, om er een stil maar zeker bestaan te vinden, en er haar eer en haar deugd te beveiligen tegen het gevaarvolle alleen-staan in de wereld” .
http://www.youtube.com/watch?v=JDu9eMXuIR0&;feature=youtube_gdata
Vlak bij het Begijnhof was een bijzonder fraai pand te bewonderen en wel aan de Wijngaardstraat 16. Hierin was een chocolaterie gevestigd, waarvan je er in Brugge vele hebt.
Vervolgens kwamen we langs de entree van Onze-Lieve-Vrouwekerk. Dit is een 14de-eeuwse kerk in het hartje van Brugge en een van de grote toeristische trekpleisters van de stad. De 122 meter hoge toren van de kerk is het hoogste gebouw van de stad en het op een na hoogste bakstenen gebouw ter wereld. De hoogste bakstenen toren is die van de Martinskirche in Landshut, Duitsland: 130,6 meter.
In het koor achter het altaar vind je de praalgraven van Maria van Bourgondië en Karel de Stoute terug. De kerk heeft een indrukwekkende kunstverzameling met als pronkstuk de ‘Madonna met Kind’ van Michelangelo. Dit beeld was oorspronkelijk bedoeld voor de kathedraal van Siena, maar de Brugse koopman Jan van Moeskroen kocht het in 1504 op een van zijn reizen naar Italië. De familie van Moeskroen schonk het beeld later aan de kerk. Helaas konden we dit pronkstuk niet bezichtigen.
GPS Coördinaten: N 51°12,274' E 3°13,473
We liepen vervolgens door een klein parkje achter de Onze Lieve Vrouwekerk. Over het water hier zou de oudste brug van Brugge zijn.
Hier stond onder een fraai kleurender boom het bronzen beeld van de Spaanse humanist Juan Luc Vivès (1492-1540). In dit voormalige kerkhof van de O.L.Vrouwe Kerk, dat is ingericht als een parkje met leilinden en haagjes. Het is een werk van de Spaanse beeldhouwer R. Mateu. Links was de Sint Bonifaciusbrug.
Hieronder een van de meest schilderachtige plaatsjes van Brugge.
Drie minuten later maakte ik deze foto van een naburig plein, waarvan ik de naam niet meer kan achterhalen. Het lag duidelijk in de route van de koetsjes van Brugge want die reden hier af en aan. Ze kostten €39 per ritje van een half uur, een goudmijntje.http://www.youtube.com/watch?v=__I5Mxi7xa0&;feature=youtube_gdata
Langs de Dijver was een kunst en antiekmarkt gaande.
Van maart tot oktober vindt er op zaterdag- en zondagmiddag trouwens een gezellige rommel- en antiekmarkt plaats aan de Dijver, langs de Reie. Tijdens de rondvaarttocht kom je er ook langs en kon je het allemaal vanuit een ander perspectief bekijken.
De Dijver is een waterloop (rei) en een straat in het historisch centrum van Brugge. De rei loopt van de Gruuthusebrug tot aan de Rozenhoedkaai en het Huidenvettersplein. De gelijknamige straat ligt op de zuidelijke oever van de rei en loopt van de Gruuthusebrug tot aan de Wollestraat en de Rozenhoedkaai. De Dijver maakt deel uit van de loop van de oorspronkelijke rivier de Reie en wordt overspannen door de Gruuthusebrug en de Johannes Nepomucenusbrug.
Tegenwoordig heeft de Dijver een gevarieerde functie, met onder andere commerciële en educatieve activiteiten (Europacollege), horeca en in mindere mate huisvesting. Ook vinden er vaak rommel- en folkloremarkten plaats. Verder staan langs de Dijver zowel het Groeningemuseum, als het Arentshuis en het Gruuthusemuseum.
Bij het Europacollege, ook aan de Dijver gelegen, gaf de gids ons nog uitleg over een daar onlangs gehouden belangrijke bijeenkomst van Europese hotemetoten.
De brug die we hier zien is de Nepomucenusbrug
Dit was de aanlegplaats van het bootje waarmee we deze middag een rondvaart zouden maken.
Ook op deze locatie had onze gids weer iets interessants te vertellen.
Amper 50 meter van het Huidenvettersplein kwamen we voorbij een straatje dat naar een poortje liepen waarop drie vergulde beelden prijkten.
Het is geen wonder dat het hier zo vol toeristen staat. En dat op eind oktober. Het schijnt hier echter herfstvakantie te zijn, dus misschien ook vandaar die drukte.
Dit straatje dat eindigt in het fraaie met beelden bekroonde poortje heet de "Blinde Ezelstraat".Volgens de gids zou deze naam terug te voeren zijn op een vermogend man die zich met een hele lelijke vrouw in de echt had laten verbinden en in dit straat je is gaan wonen.
De Burg
Na de Grote Markt was dit voor ons wel het tweede hoogepunt van de stad Brugge. De Burg is een plein en voormalige vesting in Brugge en behoort tot de oudste kern van de stad. De versterkte burcht was gelegen op het knooppunt van de mogelijk Romeinse weg Oudenburg-Aardenburg (de "Zandstraat") en de Reie. De burcht had een oppervlakte van circa 1 ha. Arnulf I (889-965) bouwde de Brugse burcht uit tot een machtscentrum met keizerlijke allures, een gebied van 1,5 ha. Binnen deze versterking werd in het noorden de burchtkerk opgetrokken, toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Donaas. Later werd het bijhorend kapittel van kanunniken gesticht. Hieraan ontleende de burcht zijn tweeledige functie: de zuidelijke helft had een burgerlijke functie en de noordelijke helft een kerkelijke.
Het huidige plein wordt omringd door verschillende historische gebouwen, zoals het vroegere Landhuis van het Brugse Vrije, de voormalige Civiele Griffie, het stadhuis, de Heilig-Bloedbasiliek en de voormalige Sint-Donaasproosdij.
Op het zelfde plein was ook het oude Stadhuis te bewonderen. Het Brugse stadhuis op de Burg stamt uit 1376 en is hiermee een van de oudste stadhuizen in heel Nederland en België. Dit gebouw is meteen het ultieme bewijs dat Brugge in die periode een uiterst welvarende stad was. De 14de eeuw wordt ook wel eens de Gouden Eeuw van de stad genoemd. Al meer dan zeven eeuwen wordt vanuit dit stadhuis de West-Vlaamse provinciehoofdstad bestuurd.
Vooral de Gotische zaal met prachtige 19e eeuwse muurschilderingen en een even indrukwekkend gewelf meer dan het bezoeken waard. De geschilderde figuren beeldden de geschiedenis van Brugge uit. Wat ik tijdens het bezoek echter uiterst irritant vond was het door merg en been dringende gejank dat iemand buiten op het plein uit een doedelzak trok. Voor even heeft het wel wat, bijvoorbeeld als je net met duizend anderen op het strand van Normandië geland bent. Maar het wordt wat anders als je in vervoering probeert te raken van de muurschilderingen in die Gotische zaal. Ik heb me er nog over beklaagd, maar de dame die de kaartjes had verkocht zei dat hij een vergunning voor een half uur had. Daarna kwam er weer een ander muziekgezelschap. Dat hadden we ook al gehoord en dat vonden we wel in stijl. (GPS Coördinaten: N 51°12,524' E 3°13,611')
http://www.youtube.com/watch?v=wlPhaWtg_E8&;feature=c4-overview&list=UUsngoJs1FkyKCSpAR_e1oIQ
Die volgende middag hebben Maja en ik ook de Heilige Bloed Basiliek aan de Burg bezocht. De Heilig-Bloedbasiliek was oorspronkelijk een dubbelkapel van Sint-Basilius en het Heilig Bloed. Op de bovenste verdieping ligt de Heilig-Bloedkapel, beneden ligt de Sint-Basiliuskapel . De basiliek werd in de 12de eeuw in romaanse stijl gebouwd, maar in de 15de eeuw herbouwd in gotische stijl. Alleen de Sint-Basiliuskapel heeft nog enkele romaanse elementen. Sinds 1150 wordt hier al de relikwie van het Heilige Bloed bewaard. Dat relikwie wordt ieder jaar op Hemelvaartsdag vereerd met de Processie van het Heilig Bloed. Je kunt het iedere vrijdag bezichtigen. In de schatkamer kun je tegen betaling nog twee reliekschrijnen en een aantal schilderijen bewonderen. (GPS Coördinaten: N 51°12,539' E 3°13,613)
De zaterdagmiddag begon voor ons met een rondvaart door de "reien" van Brugge. De Reie is een natuurlijke waterloop in Brugge, die daar met enige lussen doorheen stroomt. We hadden geluk dat het die dag met het weer meeviel en dat zelfs de zon af en toe scheen. Dat maakte het met de eind oktober van kleur verschietende bomen nog net even een tikje fotogenieker. In de boot zat je bovendien uit de wind.
http://www.youtube.com/watch?v=lxGlz1mCrDk&;list=HL1383992439
Een fleurig schouwspel was de brocante-markt langs de Dijver.
http://www.youtube.com/watch?v=SaqcWJ7Y3aQ&;feature=c4-overview&list=UUsngoJs1FkyKCSpAR_e1oIQ
Een grachtlengte verder werden we op een mooi uitzicht op de klokketoren van de Belfort getracteerd.http://www.youtube.com/watch?v=LTOfGFXYpa0
Een eindje verder voeren wij over een tamelijk recht stuk aan de kant waarvan vele huizen met trapgevels stonden.
http://www.youtube.com/watch?v=rnjbtWrIFDQ&;feature=c4-overview&list=UUsngoJs1FkyKCSpAR_e1oIQ
Ook voeren we op een gegeven punt onder de oudste stenen brug van Brugge door. Volgens de bootgids dateerde die van 1480. http://www.youtube.com/watch?v=YkaorywEM9Y&;feature=c4-overview&list=UUsngoJs1FkyKCSpAR_e1oIQ
Bezoek aan het Groeningenmuseum
Onze gids had ons aangeraden om in onze eigen tijd het Groeningen museum aan om te bezoeken. Daar waren onder andere de Vlaamse Primitieven te bewonderen. De grote voorganger hiervan was Jan van Eijck. Een van zijn grootste werken was de in dit museum hangende "Heilige Maagd en het kind met de Kanoniek Georg van der Paele". Die kanunnik van der Paele moest volgens onze gids een bijzonder ijdel man geweest zijn.
In de eerste plaats omdat hij door zich te laten schilderen kon tonen dat hij zeer bemiddeld was. Een schilderij was in zijn tijd bijna net zo duur als een huis. De schilder-kunstenaars van die tijd hadden dus een goed bestaan. We hebben het nu over de 15e eeuw. (Jan van Eyck leefde van 1390 tot 1441). Maar wat die van der Paele helemaal een ijdeltuit maakte was dat hij zich met een boek in zijn handen liet vereeuwigen. Een boek bezitten was in die tijd wel iets anders dan nu. Een boek had in die tijd een waarde van tegenwoordig een Bentley zullen we maar zeggen.
Omdat de entree voor het Groeningenmuseum tevens toegang gaf tot het nabijgelegen Arentshuis, ook aan de Dijver, zijn we daar ook nog geweest, hoewel de vermoeidheid toen al lichtelijk had toegeslagen. We hebben daar geen spijt van gehad. Er was hier werk te zien van de veelzijdige, Britse kunstenaar Frank Brangwyn (1867-1956)
Einde
reportages van andere bezochte steden in Europa:
Andalusisch avontuur (Sevilla, Cordoba, Granada en Malaga)
Ons bezoek aan de Eeuwige Stad
Hongaarse rapsodie-2 (Boeda-Pest)
Onze reis naar Saksen en Thüringen (Dresden, Erfurt en Weimar)
Onze reis door magisch en modern Marokko (Fez, Rabat en Marrakech)
Verslag van een weekje Toscane (Siena)
Reportage reis Maleisië (Kuala Lumpur en Putrayaja)
Reisverslag South-West USA (Las Vegas en San Francisco)