Verslag van ons vijfdaagse verblijf in Valencia van 14 april t/m 18 april 2015
Afgezien van onze aankomstdag op dinsdag 14 april bestond onze trip uit een bezoek aan de oude stad van Valencia op de eerste dag, een bezoek aan de “Stad van de Kunsten en Wetenschappen” op de tweede dag en een trip in de omgeving tijdens de derde dag. De laatste dag was gedeeltelijk gewijd aan het museum voor wetenschappen in de stad van de kunsten en wetenschappen.
We hadden geboekt bij Bebsy.nl en we vlogen met Ryanair.
De middelste twee dagen waren we in het gezelschap van Guus en Yvonne die een veertiendaagse vakantie in het wat zuidelijker gelegen Calpe doorbrachten.
Dinsdag 14 april, de vlucht en de aankomst
Luchthaven Weeze
Vanaf Eelde was het volgens de Michelin routeplanner 224 km en zou het ruim 2,5 uur vergen. Dat ging via de A28 , de A50 en de autobaan naar Oberhausen waarbij je vanaf de afslag Kleve binnendoor ging.
Je vakantie beginnen vanaf Luchthaven Weeze is een ervaring apart. Om te beginnen met de route er heen. Tot de afslag Emmerich op de autobaan van Arnhem naar Oberhausen was het natuurlijk een makkie. Na Emmerich reden we over een prachtige brug die de Rijn overspande.
Maar daarna werd het toch tamelijk lastig. Het was nog een heel eind over provinciale wegen, die bol stonden van de verkeerslichten . Niet meer vertrouwende op de Tomtom van Maja, die zich op onverwachte momenten doofstom houdt, had ik de route via de routeplanner van Michelin opgezocht en opgeschreven en dat was maar goed ook. Want alleen met de kaart, die ik ook altijd nog bij me houd, was het nog verduveld lastig geworden. Gelukkig bleven we op de goede weg en uiteindelijk verschenen borden met Weeze .We kwamen dus in de buurt. Maar toen was het naar het vliegveld nog een heel eind. Intussen hadden we het idee dat we ergens de binnenlanden van Duitsland inreden, zonder dat we vliegtuigen in de lucht zagen, wat je in de buurt van vliegvelden zou mogen verwachten.
Ten slotte kwamen we er dan, waarbij het nog een heel eind naar de eigenlijke vertrekhal was.
Maar dan weet je niet dat Weeze in de oorlog een luchtmachtbasis van de RAF was. Een grote basis blijkbaar want de luchthaven zelf was nog mijlen verder. We moesten naar parkeerterrein P2 . Die was namelijk aanmerkelijk goedkoper dan parkeerterrein P1 en zoveel verder was het niet lopen.
Toen we dat parkeerterrein op reden viel ons op dat wij hier echt de enige rijdende auto waren. Heb je dat wel eens meegemaakt? Dat je moederziel alleen rijdt en daarna loopt over een parkeerveld waar volgens de documentatie 7000 auto’s stonden? Nee natuurlijk. Het leek wel een spookvliegveld, geen mens was er te bekennen. Nog geen hond liep er. Pas toen we na een minuut of vijf zes lopen de parkeerplaats verlieten zagen we een andere auto het terrein op rijden. Ook bij de rit naar hiertoe was het ons al opgevallen, dat wij de enigen leken die naar dit vliegveld op weg waren.
Vanaf onze parkeerplaats was het wel een eindje lopen. Maar we hadden geluk , het was mooi weer. Met regen of storm was het hier goed afzien geworden. Busjes hadden ze hier dus niet.
Pas in de vertrekhal bleek dat meer mensen ons plan gedeeld hadden om vanaf Weeze te vliegen, maar die waren voor een groot deel met een bus gekomen. Toch is de outillage van dit vliegveld niet veel meer dan wat je ergens in de echte rimboe zou verwachten. Zo waren we van plan geweest er iets te eten. Maar het restaurant van de luchthaven bleek al om 19.00 uur gesloten te zijn. Verder kon je alleen in een koffiehoek wat drankjes en kleine eetbare dingetjes krijgen.
Op de hele luchthaven waren slechts twee toiletgroepen van minieme omvang. Vier toiletten en twee handdrogers waren er in de groep die ik uitkoos. En slechts één wastafel met een kraan waar je per druk op de knop 4-5 seconden lang water uit kreeg. Een luchthaven voor armoedzaaiers was het dus. Maar een cappuccino kostte er niettemin €3,60 en een flesje bier van 33 cl zelfs €3,80.
Overigens ging het inchecken heel snel. En het vliegtuig vertrok ook op tijd. Dat was een jaar eerder in Eindhoven met Arkefly anders geweest. Daar was die ochtend mist geweest en dat had toen de hele dag doorgewerkt.
Ik vond het vervolgens wel ongelofelijk warm in de cabine, maar dat lag misschien aan mij, want Maja zei er geen last van te hebben. Misschien kwam het van het flesje bier op de luchthaven.
Tot onze verrassing kwam het vliegtuig een paar minuten voor schema aan. Dat schijnt echter policy van RyanAir te zijn. De bagage was ook snel verkregen , het ging allemaal erg efficiënt met Ryanair. Dus we waren al snel bij de uitgang om te kijken of er een coach van Holiday-Inn zou staan.
Nou, we hoefden niet te zoeken. Helemaal vooraan stond een net geklede heer ons met een groot affiche op te wachten, waarop “ Jan Lambers” stond . Dat voelde goed. Het gaf ons een aureool van belangrijkheid. Hij was ook speciaal met een taxi gekomen. Goed geregeld dus van Bebsy. Maar volgende keer gaan we toch maar met een gewone taxi. In Valencia is dat wel vertrouwd.
De stad Valencia
Valencia is met ongeveer 800.000 inwoners na Madrid en Barcelona de derde stad van Spanje en de hoofdstad van de gelijknamige provincie en autonome regio Valencia.
De stad stamt al uit de Romeinse tijd, toen in de grote vlakte ten zuiden van de stad de eerste irrigatiewerken werden aangelegd. Daardoor werd het gebied een van de vruchtbaarste streken rond de Middellandse Zee.
Toen de Moren het grootste deel van Spanje veroverden vervolmaakten zij dit irrigatiestelsel waardoor Valencia de sinaasappelstad van Europa kon worden.
In 1093 werd de stad veroverd door Rodrigo Diaz de Vivar, bijgenaamd El Cid. Deze bouwde de bestaande moskeeën om tot katholieke kerken. Helaas echter niet zoals dat in Cordoba gedaan is, waar de Mesquita een fantastische synthese is geworden van een moskee en een katholieke kerk.
De vijftiende eeuw was de Gouden Eeuw van Valencia. In die tijd werd de Lonja de la Seda, de zijdebeurs, gebouwd, die de grootste van Europa werd.
Veel van de historische rijkdommen van deze stad stammen dan ook uit deze tijd. Ze zijn grotendeels samengebald in de oude stad. Hier vind je op korte afstand van elkaar een groot aantal topbezienswaardigheden.
In 1957 werd Valencia geteisterd door een grote overstroming van de rivier de Turia, die door de stad stroomde. Om die reden is de loop van de rivier omgeleid. De vallei van de Turia vormt nu een grote groene long door de stad, waarin later de Turiatuinen zijn aangelegd en niet te vergeten La Ciudad de las Artes Y las Ciences, de Stad van de Kunsten en Wetenschappen en die voor een belangrijk deel is ontworpen door Santiago de Coltravo. Je kunt zeggen dat wat Gaudi is geweest voor Barcelona , Coltrava is geweest voor Valencia.
Zijn architectonische hoogstandjes waren voor ons ook een van de redenen om naar Valencia te gaan en daar hebben we geen spijt van gehad. Lang geleden hadden we ons al eens vergaapt aan wat toen de state of art was op architectonisch gebied, La Défense, het toen nieuwe zakencentrum van Parijs. Veel later kwam daar in Berlijn het nodige bij, zoals het Sonycentrum aan de Potzdammer Platz.
In 2010 hebben we in Maleisië het nieuwe regeringscentrum bij Kuala Lumpoer bekeken. Putrayaja heette dat en het was gebouwd met oliedollars. Dat bestond vooral uit bruggen , die voor een groot deel echter min of meer kopieën waren van beroemde bruggen uit het westen. Dit was echter meer extravagant dan functioneel.
Het Ciudad de las Artes Y las Ciences, de Stad van Kunsten en Wetenschappen, is echter zowel extravagant als functioneel. Het bestaat uit een aantal objecten , waaronder het Palau de las Artes, ook wel het operagebouw genoemd.
Er is verder een overdekte botanische tuin. Zeer indrukwekkend is ook het Museu de las Ciences Principe Felipe. In dit ook voor kinderen zeer interessante museum kun je allerlei technische experimenten uitvoeren, vooral met betrekking tot gezondheidstechniek. Aan dit museum hebben we onze laatste dag besteed.
Het hoogtepunt van deze stad is echter het Océanographique, dat het grootste aquarium van Europa heeft. Dit complex , waarvoor de entree met € 21,50 niet gering is ( maar met € 1 extra heb je dan ook toegang tot het Museu de las Ciences) omvat onder meer een glazen tunnel onder een reusachtig aquarium waardoor je de haaien en andere zeedieren over en langs je heen ziet bewegen en waarin je ook een duikervaring kunt opdoen: samen zwemmen met haaien. Even indrukwekkend is het grote auditorium met het enorme bioscoopscherm waarin je de dieren der zee eindeloos heen en weer ziet zwemmen. Een prima plek om even alle indrukken te verwerken.
Woensdag 15 april 
Voor onze eerste verkenning van Valencia liepen wij vanaf ons hotel Holiday Inn naar de oude stad. Dat ging grotendeels over een prachtige boulevard in de vorm van een promenade in het midden met aan weerszijden een weg voor auto’s inclusief trottoir. Dit was de Avinguda Antic Regne de Valencia.
Deze kwam uit op de Calle Russafa en hiermee was je al bijna bij de Plaza de Toros en het daarnaast gelegen Station Noord, ofwel het Estacion del Nort.
Dit is zowel qua exterieur als interieur zeker een bezoek waard. Ook hier in Valencia valt het weer op dat de publieke gebouwen hier vaak bijzonder bezienswaardig zijn.
Maar dat geldt niet alleen voor Spanje. Ik heb nu al zoveel prachtige stations gezien, zowel beladen met nostalgie als behept met de kunstzinnige fantasieën van hedendaagse architecten.
Zo hebben wij al eens onze ogen uitgekeken op het station van Marrakech (Marokko). En dan het oude station Pest (Boeda Pest)
Er zijn echter veel minder stations dan kerken, waar je door hun veelheid ten slotte wel eens wat op uitgekeken raakt. Vooral van binnen zijn deze immers bijna altijd volgens een bepaald stramien ingericht.
Dit station van Valencia was ook beladen met nostalgie. Alsof je die avond nog mee kon met de Oriënt Express. In de beoordeling voor Trip Advisor heb ik het als volgt verwoord:
“Je waant je hier in een station anno 1920. Het zou kunnen dat de Oriënt Express hier vandaag vertrekt. Net als in het postkantoor lijkt het hier eerder een museum dan een openbaar nutsgebouw. Prachtige wand-en plafondschilderingen. En dan die loketten.
Wat een sfeertje hier en wat een verschil met de zenuwpezigere gehaastheid op de Nederlandse stations. Hier wordt nog afscheid genomen.”
Eveneens een bijzondere belevenis was het bezoek aan het postkantoor. Wie gaat daar tegenwoordig nog heen? In Nederland zijn er nauwelijks nog postkantoren over en als ze er nog zijn ga je er niet voor je plezier heen. Maar hier wel.
Want er was van alles te bewonderen, waarbij je je tegelijk kon verwonderen over hoe dat allemaal betaald kon worden. Zo kon je je alleen al een tijd aan het plafond vergapen. Er was verder een expositie van beschilderde panelen met mooie figuratieve voorstellingen.
Na het postkantoor ging het naar het stadsmuseum op dat zelfde plein, het Plaza de Ayuntamiento, waar we volgens onze documentatie een indruk van de geschiedenis van de stad zouden krijgen. Gek genoeg was er echter niet een duidelijke entree te vinden. Pas na enig vragen kwamen we er achter dat je voor de entree via de ingang van de parkeergarage moest. Daar wees een parkeerwachter ons hoe we verder moesten en zo kwamen we dan eindelijk bij wat de museumentree moest voorstellen. We liepen daar dan ook als enige. Bij de ingang was ergens een klein bureautje weggemoffeld en daar zat iemand.
De entree was gratis en dat konden wij ons goed voorstellen.Toch liepen we direct een heel bijzondere zaal in. Er was echter geen enkele informatie over deze zaal. Wij dachten dat het de vergaderzaal van het Watertribunaal was. Maar wat het dan ook was, het was een prachtige zaal.
De rest van het museum was weliswaar apart, maar was niet wat we er van verwacht hadden. Dus toch geen aanrader.
Een gebouw dat wel direct bijzonder imponeerde was de Mercado Central. Dit is een gigantische overdekte markthal, waaronder zo’n driehonderd kooplieden hun waar hebben uitgestald in vaste kramen.
Nog nooit zag ik in de fruit-en groenteafdeling zo veel verschillende kleuren bij elkaar als hier. Het is de oudste nog in gebruik zijnde overdekte markt in Europa. Want de Hallen in Parijs zijn al lang verdwenen.
Het gebouw dateert van het begin van de vorige eeuw. De koepel van dertig meter hoog is een constructie van ijzer, kristal en keramiek. De beide zijvleugels zijn gemaakt van ongepleisterde baksteen, bewerkt met steen en keramiek.
In Barcelona heb je als trekpleister de Boccario, maar deze Mercado is zeker even bezienswaardig en volgens Maja nog bezienswaardiger.
Ik vind trouwens dat Valencia Barcelona in meerdere opzichten naar de kroon steekt. Maar niet in de prijzen. In Valencia kun je zonder angst voor een aanslag op je portemonnaie ergens iets gaan nuttigen zonder eerst op de prijskaart te kijken.
En als je dan thuis gekomen op het journaal meekrijgt dat de bewoners van Barcelona het helemaal gehad lijken te hebben met de enorme drommen toeristen daar, dan zal het wel niet lang meer duren of die stroom verlegt zich naar Valencia. Want daar is minstens even veel moois te zien.
Aangrenzend aan het Mercado Central troffen wij ook een heel mooi oud gebouw, waarvan ik na enig zoeken thuis vond dat dit het “ Concejalia de Comercie Y Abastecimientos” was. In het Nederlands: “Departement van handel en leveringen”.
Vlak daarnaast stond de Iglesia de los Santos met haar prachtige voorgevel. We konden echter nergens een open ingang van deze kerk vinden.
Een absolute hotspot van de oude binnenstad is het punt waar je het zicht hebt op al deze drie gebouwen.
Loop je dan nog enige tientallen meters verder dan kom je bij de Lonja, de vroegere zijdebeurs.
Deze hebben we bezichtigd met een audioguide, maar dat was geen succes. De Engelse versie was maar voor ongeveer de helft te volgen en de opsommingen volgden elkaar zo snel op dat je geen tijd had om te ontdekken wat er beschreven werd. Een te lezen gidsje of liever nog aanduidingen bij de objecten zelf zijn verre aan te bevelen. Dit overkwam ons ook in de nabij gelegen kathedraal van Valencia.
Deze kathedraal is overigens een prachtige kerk, vooral van binnen. Ik heb niet vaak een kerk gezien met zoveel zijkapellen als deze.
Ik heb er ook de robuuste toren van beklommen met haar 207 treden. Dat waren geen kleine treden en je redde het dan ook niet in één enkele run. Ik had nog geaarzeld of ik het wel zou doen, want we hadden al majeure einden gelopen en meestal valt het uitzicht boven tegen. Maar ik heb er geen spijt van gehad. Ik heb er enkele zeer geslaagde opnamen kunnen maken. Ook van boven gezien is Valencia een bijzonder mooie stad.
op de achtergrond de toren de van de kathedraal van Valencia, 'links voor de ingang van de basiliek van Valencia
de "Basilica de la Virgen" met daarachter de klokketoren van de kathedraal
Plaza de la Virgen
Als beoordeling van dit plein voor Tripadvisor heb ik geschreven:
"Het is een fijn plein waar je , als de zon schijnt, makkelijk een uur zou kunnen zitten om uit te rusten en om te kijken naar de hieraan gelegen grootse gebouwen en naar de prachtige fonteinpartij waarbij zich allerlei spontane tafrelen afspelen.
Op het ruime plein bevindt zich een prettig terras waar je niet afgezet wordt en vriendelijk bediend wordt."
Terug liepen we over het Plaza de la Reina, wat ook een mooi plein is en zo verder weer naar het Plaza de Ayuntamiento, waarbij we onderweg nog weer een mooi plein kruisten, het Paza de Arzobispo.
Donderdag 16 april 
Vandaag zouden we gezamenlijk met onze vrienden Guus en Yvonne, die daarvoor speciaal vanaf hun vakantieverblijf in Calpe naar Valencia waren gekomen en daar een overnachting hadden geboekt, de nieuwe stad La Ciudad de las Artes Y las Ciences gaan bezichtigen.
Onze ontmoeting verliep dank zij onze gsm’s vlekkeloos en om halfelf wandelden wij al door de Turia tuinen naar het eerste grote gebouw het Palau de las Artes.
Het gebouw en dat geldt ook voor alle andere bouwwerken hier kunnen het beste worden beschreven door de camera. Tegen de achtergrond van fraaie luchten kon je er werkelijk fantastische foto’s maken. Het geheel vormde daarbij ook een zeer levendig tafereel want er liepen veel mensen te sporten en kinderen konden bij een grote waterpartij in een grote plastic bol plaatsnemen en zich daarin dan proberen over het water te verplaatsen, wat niet meeviel.
We hebben er de rest van deze dag doorgebracht en daarvan het grootste deel in het Océanograpic.
Na onze omzwervingen in deze haast onwerkelijke omgeving waren we wel toe aan een zekere rustpauze. Vervolgens hebben we ons per taxi naar de oude binnenstad laten rijden waar ik een in een restaurant een tafel gereserveerd had. Dat was in een Baskisch restaurant. Onze recensie voor TripAdvisor is als volgt geworden.
Review Trip Advisor voor Baskisch Restaurant Sagardi in Valenca
“We hebben er me z'n vieren gegeten en gingen alleen voor een hoofdgerecht en een dessert, omdat we al iets teveel tapas van te voren elders gegeten hadden. Dat hadden we achteraf beter op de begane grond van dit restaurant kunnend doen, want dat was erg sfeervol. Het restaurant was echter boven en daar was het smaakvol en zaten we rustig. Toch zat dit restaurant na een uur vrijwel vol.
Twee van ons namen vis en de andere twee vlees. Als amuse kregen we vooraf een tweetal, kleine gekruide worstjes, die erg smakelijk waren.
De ene vis was een tarbot. Hij was gegrild en dat was goed gedaan. Maar dat was het dan ook. Maja vond dat er nog wel iets meer mee gedaan had mogen worden. Ze vond hem daardoor toch een beetje laf. Althans ze had wel eens een lekkerder klaargemaakte tarbot gegeten. Bovendien werd er niets bij geserveerd, maar dat schijnt gewoon te zijn in Spanje, je moet zelf apart dingen bij bestellen.
Ik kreeg bij mijn zeebaars dus ook niets toe. Ik vond hem echter wel uitstekend smaken.
De andere twee die respectievelijk filet de boeuf hadden en varkensribbetjes waren ook tevreden.
De voor ons geserveerde wijn , een Muga Blanco van 2011, voor € 19 smaakte uitstekend bij de vis.
Als dessert kozen we voor aardbeien met yoghurtijs We kregen echtere een soort cakedessert waar we niet van gediend waren. Vervolgens kregen we het bestelde alsnog met veel excuses. Tenminste, voor zover we zijn excuses konden begrijpen, want het horecapersoneel in Valencia spreekt amper een syllabe Engels. Dat vind ik wel een minpunt, want je kunt je daardoor niet laten adviseren als je zelf geen Spaans spreekt.
Desondanks hebben we er goed gegeten, maar de prijs van € 166,80 was meer Nederlands dan wat we tot dan in Valencia ervaren hadden.
Wat verder spreekt voor de ambiance, we hebben er tweeënhalf uur over gedaan.”
vrijdag 18 april, trip in de omgeving van Valencia
Dit werd een prachtige, afwisselende dag. Guus die deze streek van een eerder bezoek al kende, had een uitgelezen programma gemaakt.
De eerste bestemming waren de wetlands van het Natuurgebied d' Albufeira.
zandstrand bij Valencia
Het strand van Valencia is zandig, maar nogal smal.
Verder zuidelijk worden de stranden echter breder. Zo is er bij Gandia een prachtig breed strand en ook bij Cullera zagen we een mooi breed strand.
Na een korte verkenning van het strand bij Valencia reden we naar het plaatsje El Palmar, waar onze eerste koffiebreak namen. Het plaatsje lijkt een beetje op ons Giethoorn. Kleine kanaaltje met daarin gelegen smalle bootjes, waarmee de oogst vervoerd wordt.
Want de enorme vlakte in de omgeving is de fruitschuur van Spanje. Valencia staat niet voor niets bekend om zijn sinaasappels. Ze smaken hier voller dan bij ons. Maar de akkers staan eveneens vol met citroenen, limoenen en mandarijnen en wat de natuur nog meer aan zuidvruchten te bieden heeft.
Daarnaast wordt hier al vanouds rijst verbouwd. Reden dat het typisch Spaanse gerecht paëlla hier zijn oorsprong vindt. De basis van paëlla is rijst. Paëlla is heel geschikt als lunchgerecht. Overigens hebben we deze dag geen rijstvelden gezien, maar des te meer fruitgaarden.
Het gaat hier om een van de oudste in cultuur gebrachte streken in Europa. Want de Romeinen hebben al een begin gemaakt met het aanleggen van irrigatiesystemen. Het water hiervoor werd aangevoerd vanuit de omliggende bergen. Daarna kwamen de Moren met hun hoogstaande beschaving het systeem verder vervolmaken. Bij de verdrijving van de Moren bleef het irrigatiesystemen bestaan.
Vanuit die tijd dateert ook het Watertribunaal, dat in onze tijd nog steeds eenmaal per week in Valencia bijeenkomt. In een speciaal daartoe ingerichte zaal binnen wat nu het stedelijk museum heet.
Het systeem is te vergelijken met onze waterschappen. Elke teler heeft recht op een zekere hoeveelheid water gedurende een overeengekomen tijd. Dat moet dus allemaal geregeld en vooral ook gecontroleerd worden. Je kunt wel zeggen dat de welvaart in Valencia voor een groot deel berust op de goede werking van dit rechtssysteem.
Maar de rijkdom van Valencia vloeit ook voor een groot deel voort uit de handel en. Vooral uit de export van zijde. In de Lonja, een soort koopmansbeurs, en een zeer bijzonder en bezienswaardig gebouw, werd de zijde verhandeld. Vooral de grote beurshal met zijn kolommen is indrukwekkend.
De welvaart van Valencia was dus grotendeels van het platteland afkomstig. Deze vlakte werd dan ook doorkruist door tal van wateren. Je kon zodoende op verscheidene plaatsen instappen op bootjes waarmee je het grote binnenmeer op kon.
authentieke woning in El Palmar
Dit binnenmeer is een bezienswaardigheid op zichzelf. Het is ongeveer 3000 ha groot en ligt bijna pal langs de zee. Het bevat zoet water , maar is wel door diverse kreken verbonden met de zee.
Cullera
Het volgende plaatsje was ook een beauty, dit was Cullera. Dit was een veelkleurig modern ogend stadje , prachtig gelegen langs de zee en voorzien van brede zandstanden met hier een daar een palmenrij.
Het mooiste van het plaatsje was echter een oude vesting op de enige hoogte in deze vlakke streek ten zuiden van Valencia. Indertijd was het al door de Moren uitgezocht als te bouwen strategische sterkte. Want je bezat hiermee een uiterst strategische positie. Later werd het in gebruik genomen door de Franciscaner Orde.
Op deze rots bevindt zich ook het ” Santario”. Dit is een eind 19e eeuw gebouwde kerk gewijd aan de “Virgen del Castello”.
Het Mariabeeld in deze kerk vormt het middelpunt van het “Fiësta del Virgin” in de week na Pasen. Dan wordt het beeld uit de kerk in processie naar de stad gedragen waarbij na de plaatsing op het marktplein een groot vuurwerk losbarst. Daarna duren de feestelijkheden nog de hele week voert.
Toen wij boven op de berg zaten kregen wij nog een vleug van vuurwerk mee. De laatste dag wordt het beeld door vissers een eind door zee gedragen om daarmee de zegen te verkrijgen.
Voor die gelegenheid steken de bewoners zich in mooie kleren. Daarom was de waardin van de hooggelegen cafetaria aan het borduren voor het feest van de heilige maagd.
Maar volgens Guus, die al eerder in deze streek geweest is, is het eigenlijk altijd feest met die Spanjaarden.
Het lijkt zelfs wel of de Spanjaarden in het algemeen het leven wat meer kleur weten te verschaffen dan de Nederlanders. Bekijk het straatmeubilair maar eens. Van het plaveisel met de daarin opgeborgen putdeksels tot de straatlantaarns en alles daartussenin.
Vergelijk dat eens met Nederland, waar kleurloosheid en fantasieloosheid vaak victorie kraaien. Misschien is het verschil te verklaren omdat in Spanje , anders dan bij ons, vanwege het andere klimaat, een veel groter deel van het sociale leven zich op straat afspeelt en wellicht is het daarom dat de Spanjaarden veel meer hechten aan een mooie aankleding van de publieke ruimte.
Nederlanders lijken daarentegen wel iets op een mooie aankleding van de publieke ruimte tegen te hebben. Mooie dingen op straat blijven bij ons niet lang mooi. Daar zijn we in Europa zo’n beetje uniek in. Zo zagen wij een paar jaar geleden bijvoorbeeld in Boeda Pest in een prachtige mall mooie leren banken als straatmeubilair. Daar kon dat wel. En hier in Valencia en ook in Andalusië, waar we eerder waren, heb je de prachtigste bewerkte houten en stenen banken. En dan de straatlantaarns. Zelfs de putdeksels hier zouden het verzamelen waard zijn. Tijdens deze vakantie viel dit ons opnieuw op. Maar tijdens onze eerdere vakantie in Andalusië had het ons ook al getroffen.
Vanuit zo'n perspectief komt ons land gemakkelijk als een kloteland over waarin vrijwel alles wat mooi is en een beetje opvalt vrijwel direct vernield of lelijk gemaakt wordt. Zou dat komen omdat we in ons land te dicht op elkaar wonen? Is het omdat onze politie te lankmoedig is? Of suddert de beeldenstorm van de Calvinisten in 1566 nog steeds in ons volk?
Dat kun je allemaal bedenken als je geniet van dat magnifieke uitzicht vanaf de vesting van Cullera op de wijde vlakte beneden. Het punt biedt een van de mooiste panorama's van Europ
Boven op de rots hebben we bij de cafetaria dan ook een flinke tijd verpoosd onder het nuttigen van een goede fles bier en een stokbrood met tonijn.
Je vindt er niks over in de toeristische beschrijvingen, maar het is een absolute aanrader om deze oude vesting te bezoeken.
zicht op de vesting van Cullera
Na Cullera reden we de heuvels in, richting Alzira. Vandaar ging een groene route , de CG50, naar onze eindbestemming van die dag, Gandia. Het was inderdaad zoals de kaart deed veronderstellen een landschappelijk fraaie route met enkele bezienswaardigheden onderweg, zoals een klooster in verlaten en vervallen staat.
Daarna reden we door een groene route door het nu oprijzende Valenciaanse heuvellandschap. We volgden hier de groene route CG 50. Onderweg deden we enkele mooi ogende gebouwen aan, zoals een vervallen klooster, dat er in zijn entourage fraai bij lag.
Gandia
Ten slotte kwamen we in Gandia, een plaats waar ik nog niet van gehoord had. Toch telt het 200.000 inwoners , verdeeld over de twee kernen Gandia Strand en een Gandia Stad. Het is een prachtige plaats met een mooi aan het strand grenzend deel en voorzien van een haven waaraan het oog zich kan verlustigen.
Ergens aan de brede kade stond een mooi bronzen beeld van een perfecte vrouwelijke gestalte. Een werkelijk prachtig beeld. Ik vergeleek het direct met de zeemeermin aan het begin van de haven van Copenhagen, maar deze vond ik mooier. Ook qua achtergrond, want aan de overkant van de haven zag je oude genummerde pakhuizen met daarachter een oude torentje. Aan de zelfde kade lagen ook uitnodigende restaurantterrassen, waarvan we er een aangedaan hebben. Een zeer aan te bevelen locatie. Je had er een pracht uitzicht en je kon er zowel in de zon als in de schaduw zitten. Verder werd werd je er prettig bediend. En dit alles tegen zeer schappelijke prijzen. Voor een café korado, een zumo naranjes, een glas witte wijn en een frisdrank moest ik € 8,90 betalen.
Na deze zonnige uitspatting reden we naar een makelaar om eens te informeren naar de te koop staande appartementen die we langs het strand gezien hadden en die erg in trek bij Madrilenen zouden zijn, die in de zomermaanden graag hun bloedhete hoofdstad ontvluchten Twee makelaars hebben we aangedaan. Onze marktverkenning leverde op dat een appartement van 100-110 m2 inclusief de balkons en met gebruik van zwembad en tennisbaan op €200.000-240.000 kwamen. Je hebt dan drie slaapkamers , twee badkamers , een woonkamer en een keuken. Er komt bij aankoop echter nog wel 10% aan belasting bij. Plus de gebruikelijke kosten voor notaris etc. samen € 1500 -2000.
Gandia ligt gunstig t.o.v. Valencia, ongeveer 65 km en is per trein bereikbaar. Je kunt er desnoods met een trein heen, die twee keer per uur gaat en er ongeveer een uur over doet, zoals wij ondervonden hebben. Je komt vanuit Gandia , wat wij gedaan hebben , dan aan uit op het prachtige station van Valencia Noord.
Maar eerst bekeken we de culturele hotspots van Gandia Stad.
De grootste bezienswaardigheid hier was het Palau Ducal , het hertogelijk paleis aan de Calle Duc Alfonse.
Dit dateert van oorsprong uit de 14e eeuw en behoort tot het cultureel erfgoed van de provincie Valencia. Het was het huis van de hertog van Gandía en later van de Borgia familie, waarvan het hoofd het tot paus Alexander VI geschopt heeft en zich in Rome tot waarschijnlijk de meest beruchte paus die de Katholieke kerk ooit heeft voortgebracht ontpopt heeft. Vorig jaar was er een hele tv-serie aan zijn praktijken gewijd.
Het paleis is vele malen verbouwd en gerestaureerd, waardoor het verschillende bouwstijlen toont, van gotisch tot barok. Vooral het interieur is volgens Guus, die er al eens in geweest was, prachtig, maar helaas kwamen wij er tegen sluitingstijd aan en konden dat dus niet bevestigen. Echter op grote panelen bij de ingang krijgen we toch een indruk, wat voor een moois er zich binnen bevind.
Mogelijk dat we hier echter nog eens komen, want het bevalt hier zeker in dit deel van Spanje.
Vlak bij het hertogelijk paleis bevond zich het Plaza Major wat een mooi plein bleek te zijn en wat de locatie bleek te vormen voor het stadhuis en een prachtige Gotische collegiale kerk.
Toen wij de kerk binnen gingen bleek er een dienst gaande en konden wij de hierin opgenomen litanie, met voor-en nazang, meemaken. Het licht ingehouden mompelend zingen van de aanwezigen gaf een bijzonder accent aan dit bezoek.
Daarna was het nog even zoeken om een restaurant te vinden. Uiteindelijk kwamen we toen opnieuw terecht op het Plaza Major, waar wij ons bij Pizzerias- Restaurantes La Antica tevreden stelden met elk een pizza en een salade. Met de nodige drankjes waaronder vijf glazen wijn was de rekening van € 46,95 weer niet duur betaald.
Vervolgens brachten Guus en Yvonne ons naar het station van Gandia. Het kopen van een kaartje leverde geen problemen op omdat een behulpzame spoor-employé ons wat vingerwijzingen verstrekte. De trein, niet erg comfortabel, deed er ongeveer een uur over voor hij aankwam in dat fraaie Estacion del Norte van Valencia. Vandaar liepen we naar ons hotel en zagen dat zo wat het hele trottoir onderweg bezet was met terrasjes en daarop gezeten mensen die nog gezellig een drankje pakten. Het was toen halftwaalf. In ons land is het april daar zelfs overdag meestal nog te koud voor. Maar hier was het toen nog 18 graden.
Zaterdag 18 april
De laatste dag hebben we nog een groot deel het Museu de las Ciences bekeken. Het bleek voor een heel belangrijk deel gewijd te zijn aan alles wat met de gezondheid van de mens te maken heeft. Maar ook de expositie van wat de mens allemaal met hout doet was zeer educatief. Zo stonden er een woud van opstaande balken van zo wat alle houtsoorten.
Je kunt er gemakkelijk een dag doorbrengen, maar om halfvier zou onze taxi ons weer ophalen voor de rit naar het vliegveld, dus dat lukte niet.
Recensies
Lunchpaviljoen El Mirador TZA
B-9750024
Valencia
Dit lunchpaviljoen is prachtig gelegen in de vallei van de Turia, de droog gelegde rivier die door Valencia loopt en hierin een groene long vormt. Vanaf het terras heb je een mooi zicht op de architectonische hoogstandjes van het “Ciudad de las Artes Y las Ciences” op loopafstand.
Je kunt hier drankjes en kleine hapjes krijgen. Er zijn voldoende tafeltjes met parasols. Een ideaal rustpunt om te genieten van het zicht op de omgeving.
We zijn er twee keer geweest. De prijzen zijn er net zo aangenaam als het uitzicht. Een goed smakende cortado (koffie) kost er € 1,60 en een royaal glas goede witte wijn € 2,10.
Jammer alleen dat we de tweede keer een serveerdame troffen die het niet in de vingers had, waardoor we de wijn uiteindelijk zelf maar ophaalden. De paëlla die we er in een hele en halve portie kregen was echter prima.
Holiday Inn
Geboekt via Bebsy.nl. Het hotel is gunstig gelegen tussen de oude binnenstad en anderzijds het Ciudad de las Artes Y las Ciences. Naar het oude station, vlak bij de binnenstad is het 20 minuten lopen, een taxi er naar toe kost ca €6.
Je loopt er overigens heen via een aangenaam aangeklede promenade, die wij met de “Rambles” aanduidden, maar die de Avenida del Regne de Valencia heet.
Over de kamer in het hotel zelf waren we iets minder enthousiast. Via booking.com komt die nu op € 67,20. Vrienden van ons die in het naburige Hotel Beatriz logeerden hadden voor minder geld, € 45, echter heel wat meer comfort.
Zo hadden wij bijvoorbeeld geen tafeltje, er was geen snipper informatie in de kamer, de TV had geen Nederlandstalige zender en in de wel erg kleine badkamer van 1.80 bij 2.00 ontbrak de playboy en dat bleef ook zo na de derde nacht. Ronduit onhandig was de plaatsing van toilet en bidet tegenover elkaar. ( zie foto) Van een normale stoelgang kon daardoor geen sprake zijn. Ten slotte was de douche moeizaam regelbaar. Daartegenover sliep het bed , boxspring, prima. Verder was het er ook goed schoon.
Bebsy kan wat ons betreft, gelet op de prijsverhouding, haar boekingen echter beter via Hotel Beatriz doen.
Maar je kunt nog beter zelf je vlucht en hotel boeken. Zo toont Ryanair op haar website een overzicht van haar tarieven per dag. Je kunt dan de goedkoopste datum van heenreis selecteren en daarbij een optimale datum voor de retour uitzoeken. Eind april, begin mei 2015 kon je dan voor € 75 per retour klaar zijn. Je moet dat dan wel direct betalen, want de tarieven kunnen per dag veranderen. Zo moesten wij bij Bebsy nog € 30 p.p. nabetalen vanwege de tijd die lag tussen het moment van de bevestiging van de boeking en de betaling. Dat vonden wij een onaangename verrasing. Als je echter niet op de data let kun je bij Ryanair echter ook zo maar € 200 of meer voor een retour kwijt zijn.
Pas als je de goedkoopste ticketcombinatie gevonden en betaald hebt ga je een hotel zoeken. In het voorseizoen is er genoeg gekwalificeerd aanbod voor rond de € 45 per kamer per nacht, soms zelfs inclusief ontbijt.
Wij boeken dus zeker niet weer bij Bebsy.nl
Einde
reportages van andere bezochte steden in Europa:
Andalusisch avontuur (Sevilla, Cordoba, Granada en Malaga)
Ons bezoek aan de Eeuwige Stad
Hongaarse rapsodie-2 (Boeda-Pest)
Onze reis naar Saksen en Thüringen (Dresden, Erfurt en Weimar)
Onze reis door magisch en modern Marokko (Fez, Rabat en Marrakech)
Verslag van een weekje Toscane (Siena)
Reportage reis Maleisië (Kuala Lumpur en Putrayaja)
Reisverslag South-West USA (Las Vegas en San Francisco)