Bij de verkiezingen voor het Europese parlement op 6 juni 2024, precies 80 jaar na D-Day , de dag van de landing van de geallieerden op de kust van Normandië die de bevrijding van West-Europa inluidde, staat veel op het spel. Op langere termijn beschouwd staat er zelfs meer op het spel als waarover in ons nationale parlement in Den Haag beslist wordt. De vraag is namelijk of we met de EU verder gaan in de richting van een federale staat of dat er een rem op de verdere ontwikkeling gezet wordt en we mogelijk zelfs terugkeren naar de dominantie van nationale staten. Hieronder leg ik uit waarom ik denk dat in het bijzonder de jongere generaties gebaat zijn bij de geleidelijke vorming van een federatie. 

Vorige week maakte ik samen met mijn oude dienstkameraad Guus en mijn zus een excursie naar een beladen historische plaats: de plek waar onze vader in de meidagen van 1940 bijna het leven had gelaten toen zijn eenheid midden in de nacht van de 10 e op de 11^e mei door Duitse parachutisten in de duinen bij Wassenaarse slag overvallen werd. Ik had dat eerder uitgebreid beschreven op mijn website.

Eind mei hadden we een uitgelezen dag om vanuit Merano onze voorgenomen tocht door de Dolomieten te maken. We vertroken bij een bijna staalblauwe hemel. Overigens blijken de Dolomieten tot de zonnigste delen van de Alpen te behoren. De zon schijnt er ongeveer 300 dagen van het jaar. Op advies van de Hapimag-receptie in Merano, waar we verbleven, begonnen we onze door de ANWB beschreven route ten oosten van Bolzano. Het werd een van de mooiste bergroutes die ik ooit gemaakt heb. Hij is qua pracht zeker vergelijkbaar met de Hochalpenstrasse  in het National Park Hohe Tauern in het Oostenrijkse Salzburgerland. Maar deze Dolomietenroute was nog net iets afwisselender.

Dit jaar vierden wij onze jaarlijks reünie in Hoorn, Noord-Hollland. Een zeer geslaagde keuze, want Hoorn is geknipt voor een een-of meerdaags bezoek. Zowel vanwege het vele water dat de stad rijk is als vanwege de vele oude straatjes en daarin opgenomen monumenten. Hoorn was dan ook  een van de meest roemrijke en rijke steden uit onze Gouden Eeuw en VOC-tijd, ook al is niet iedereen op dat laatste nog zo trots. Het is namelijk ook de stad van Jan Pieterszoon Coen, wiens standbeeld nog steeds prijkt op de Rode Steen, het bruisende, sfeervolle hart van Hoorn.  Waarom Rode Steen is natuurlijk de vraag. Welnu, omdat die steen die er in die Gouden Eeuw blijkbaar al stond door bloed doordrenkt is vanwege de vele openbare, wrede executies die daar toen en nadien gemeenplaats waren.

Over de noodzaak en uitvoering van een bevolkingspolitiek

Onderstaand essay wil een onderbouwing geven van de noodzaak om eindelijk eens een begin te maken met een bevolkingspolitiek in Nederland alsmede een aanzet geven voor een daartoe geëigend instrumentarium. Daarbij is meer aandacht nodig voor de criteria van een veel breder welzijnsbegrip dan alleen het BrutoNationaal Produkt zoals wordt omschreven in het aangehaalde World Happiness Report van de VN. Als we ons in die richting heroriënteren behoeft een geringe afname van het BNP met een daaraan gepaard gaande afnemende migratiedruk een groei van het welzijn zeker niet in de weg te staan.

Waarom zijn de Groninger wierdenkerken eigenlijk niet al lang Unesco Werelderfgoed?  Die vraag lijkt zeker op zijn plaats nu de Waddenzee dat al sinds 2009  is en de Koloniën van Weldadigheid,Veenhuizen en Frederiksoord sinds 2021.

Niet alleen de wierden in Groningen en de terpen zoals ze in Friesland genoemd worden zijn uniek historisch erfgoed – velen dateren al van ongeveer 6oo v Chr- maar de kerken die voor het merendeel al in de 12 en 13^e eeuw opgetrokken zijn behoren tot de oudste van West- Europa en herbergen daarbij nog eens tal van kunstschatten, zoals orgels, kansels, muur-en plafondschilderingen, grafstenen met unieke opschriften en dat vaak in een schilderachtige omlijsting van oude behuizingen, bijbehorende kerkhoven en monumentale bomen.^[1] Daarbij komt dat er geen enkele kerk gelijk is aan een andere. Elk heeft zijn interessante eigen geschiedenis en is in een eigen bouwstijl opgetrokken.  

Dus waarom 1500 kilometer reizen naar bijvoorbeeld Toscane met alle ongemak en bijbehorende stress van dien en terecht komen in een toeristisch overlopen gebied, terwijl je met hooguit drie uur autorijden vanuit de verst verwijderd plek in eigen land bijna als enige dit schoons mag ondergaan?

Dit jaar kozen we voor een vakantie op een voor de auto in één dag rijdbare afstand. Dat was niet alleen om de toegenomen stress rondom een vliegreis te ontgaan, maar ook om wat je noemt “klimaatverantwoord” op pad te kunnen zijn. Verder wilden we niet naar toeristisch overlopen gebieden en ook niet naar de zuidelijke hitte. Daarmee loop je een gerede kans dat je dan in de Harz terecht komt. Daar hebben we geen spijt van gehad.

Onderstaande fietsroute voert langs een aantal monumentale bomen in en rond de gemeente Tynaarlo en ligt voor een groot deel in het Nationaal Park Stroomdallandschap Drentse Aa. Onderweg worden enkele fraaie oude dorpen van Drenthe aangedaan, waarbij ook gelegenheid is om met interessant historisch erfgoed kennis te maken. Ten slotte zijn een royaal aantal gelegenheden vermeld waar een verfrissing of meer kan worden bekomen of waar een wandeling kan worden begonnen. De lengte van de route is ongeveer 45 km.

Tijdens het dekolonisatieproces van Nederlands Indië heeft een ver familielid van mij, Mr. Bernard Jan Lambers, als opsporingsambternaar van het Openbaar Ministerie een belangrijke rol gespeeld. Opgeleid als jurist aan de Leidse Universiteit kwam hij onder de invloed van de "ethische school" en sympathiseerde hij met het streven naar onafhankelijkheid van Nederlands Indië. Daarmee kwam hij tijdens de onafhankelijkheidsstrijd tussen twee vuren terecht. Want de orde moest natuurlijk ook gehandhaafd worden en een deel van de opstandelingen maakte zich schuldig aan gruwelen jegens de Nederlanders en de aan hen trouw gebleven Indonesiërs. Zo  kwam hij op Zuid Celebes, waar de terreur het grootst was , in aanraking met het optreden van het Depot Speciale Troepen, waarin kapitein Westerling op onwettige doch effektieve wijze de terreur bestreed. Dit verhaal beschrijft het optreden van Bernhard Jan in voormalig Nederlands Indië, waarin hij zo goed en zo kwaad mogelijk trachtte toch nog zo veel mogelijk van de rechtsstaat overeind te houden.

Enkhuizen is beslist een dagtocht waard. Het is een van de meest aantrekkelijke stadjes van ons land, zowel qua sfeer als qua stedenschoon. Wandelend door de smalle straatjes en langs de vele wateren waan je je in de Gouden Eeuw. Vooral het Zuiderzeemuseum waar een heel dorp van huisjes van het begin van de vorige eeuw uit stadjes van rond de Zuiderzee bijeen is gehaald is een must.