Tocht langs Groninger wierdendorpen en kerken
Waarom zijn de Groninger wierdenkerken eigenlijk niet al lang Unesco Werelderfgoed? Die vraag lijkt zeker op zijn plaats nu de Waddenzee dat al sinds 2009 is en de Koloniën van Weldadigheid,Veenhuizen en Frederiksoord sinds 2021.
Niet alleen de wierden in Groningen en de terpen zoals ze in Friesland genoemd worden zijn uniek historisch erfgoed – velen dateren al van ongeveer 6oo v Chr- maar de kerken die voor het merendeel al in de 12 en 13e eeuw opgetrokken zijn behoren tot de oudste van West- Europa en herbergen daarbij nog eens tal van kunstschatten, zoals orgels, kansels, muur-en plafondschilderingen, grafstenen met unieke opschriften en dat vaak in een schilderachtige omlijsting van oude behuizingen, bijbehorende kerkhoven en monumentale bomen.[1] Daarbij komt dat er geen enkele kerk gelijk is aan een andere. Elk heeft zijn interessante eigen geschiedenis en is in een eigen bouwstijl opgetrokken.
Dus waarom 1500 kilometer reizen naar bijvoorbeeld Toscane met alle ongemak en bijbehorende stress van dien en terecht komen in een toeristisch overlopen gebied, terwijl je met hooguit drie uur autorijden vanuit de verst verwijderd plek in eigen land bijna als enige dit schoons mag ondergaan?
Bij het binnengaan van het centrum wordt je blik al direct getrokken door een bijzonder fraai bronzen beeld van een groep vissers die een sloep op of over het droge trekt. Het blijkt hier om een ijsvlet met glij-ijzers te gaan, die vroeger bij strenge vorst en ijsgang werd gebruikt om de verbinding met het vasteland gaande te houden.