De Amer is de eerste benaming van de bovenloop van de Drentse Aa die wij zijn tegen gekomen bij onze zwerftocht vanaf de oorsprong van de hoofdstroom van de Drentse Aa.
Je verwacht dat het Amerdiepje genoemd is naar het gehucht Amen. Die naam is afgeleid van ”Aam”, dat vroeger de benaming was voor een doorwaadbare plaats. De naam Amen heeft dus niets te maken met het laatste woord van een gebed. Dat dacht het zoontje van die gelovige vader die in het nabijgelegen dorpje Ekehaar woonde en die zijn vader vroeg waarom deze aan het einde van zijn gebed steeds maar ”Amen” zei en geen ”Ekehaar”, want daar woonden ze toch.
Overigens meent men bij Staatsbosbeheer dat de plaatsnaam afgeleid is van het beekje de Aam. Maar op de toeristische kaart staat dat het het Amerdiepje zou heten en dat lijkt me ook wel zo logisch. Normaal is natuurlijk dat een beekje naar het dorp vernoemd wordt. Even verderop heet het zelfde diepje dan ook het Deurzerdiepje. Maar hier zou de dorpsnaam dus van de naam voor de doorwaadbare plaats zijn afgeleid. Een beetje apart dus wel.
Een geschikt uitgangspunt voor een wandeling langs het Amerdiepje is Bruin Café de Amer. Dit ligt een paar honderd meter buiten het gehucht Amen, op de weg naar Grolloo. Het is een karakteristiek etablissement, inclusief een intiem terras en voorzien van een parkeerplaats. Af en toe worden er interessante concertjes gegeven. Kunst en natuur ontmoeten hier elkaar dus. Vanaf het café loopt een voetpad van Staatsbosbeheer in de richting van het loopje. Meestal is bij de beekjes en loopjes die wij gelopen hebben niet een wandelroute uitgezet. Deze tocht is dan ook gemakkelijk te doen voor mensen die wat minder gemakkelijk ter been zijn.
Het is een bijzonder mooie wandeling, die in de vorm van een acht is aangelegd. Je hebt dus de keus tussen de eerste lus, de tweede of beide. De hele wandeling is ongeveer acht kilometer. Maar omdat er onderweg veel te zien en te fotograferen is, mag je er rustig twee uur voor uit trekken. De wandelroute is door genummerde paaltjes gemarkeerd.
Wat mij steeds opvalt bij mijn fotoverkenningstochten langs de Noord-Drentse beken is dat elk traject weer heel anders is dan het vorige. Het traject langs het Amerdiepje wordt gekenmerkt door tamelijk zwaar geboomte langs en rond de oever. Forse eiken in de bewaard gebleven wallen en zware, schurftige stammen van elzen langs het beekje zelf. Daardoor zijn vele opvallende doorkijkjes te schieten, die de fotograaf zich af en toe een voyeur doet voelen. Ook is het loopje tamelijk laag gelegen. Kom je een eind verder, waar de naam inmiddels is overgegaan in het Deurzerdiepje, dan kabbelt het diepje meer langs je voeten en is het landschap veel opener. Maar dat laten we graag een volgende keer zien.
de toegang naar het diepje vanaf café de Amer
beekdalweitjes afgewisseld met geboomte
een hier en daar zeer plantenrijke beek.
In het beekdal van het Amerdiep zien we veel zware elzen
Het Amerdiepje is hier een en al meander en komt soms zichzelf bijna tegen
de waterspiegel van het Amerdiepje
De elzen lijken de loop van de beek te bewaken
hier en daar ook een baaierd van bloemen langs de oever
meer van ongeveer het zelfde, maar zonder dat het verveelt
de eerste en enige andere wandelaars hier
Soms vind je je een voyeur
Hoe heet die bloem ook al weer
in de verte een eenzame koe
Paarden kunnen hier ook goed aarden
Exotisch gevormde bomen vind je er ook
Vanaf dit punt zijn we teruggekeerd en hebben vervolgens de loop van het gekanaliseerde Amerdiep gevolgd.
Op zeker punt zie je aan de overkant een inlaat of uitlaat
Als je na even omlopen dit loopje volgt beland je in een regelrechte beekydille
Het is een minuscuul loopje dat uitkomt in het oude Amerdiepje
Nieuwsgierig geworden naar de bron van het Amerdiep heb ik op een andere dag de toeristische kaart van Drenthe Centraal geraadpleegd. Volgens deze kaart zou de bron ergens in het vak 82 van de boswachterij van Grolloo gelegen zijn. Dat is ruim een kilometer ten noorden van de Drentse waterscheiding, die bij Schoonloo loopt. Het bleek een bijzonder ruig gebied te zijn. In de buurt was een vrij hoge uitkijktoren, vanwaar je een mooi uitzicht op het gebied had. Maar een duidelijke bron heb ik niet kunnen vinden. Dat heb ik al vaker meegemaakt. Het is moeilijk de oorsprong van de Drentse beekjes te vinden. Meestal tref je een sloot waarvan niet duidelijk is of dat het begin is, omdat er eigenlijk geen stroming te ontwaren valt. In dit geval ging het ook nog eens om een bijna ondoordringbaar terrein vanwegde de stekelige begroeiing.
Hier begon de zoektocht naar de bron van het Amerdiep resp. de Drentse Aa
Dit zou de bron van het Amerdiep kunnen zijn.
Her eerste punt waar zich een duidelijke stroom een weg baant
de bovenloop van het Amerdiep
brongebied Amerdiep vanuit uitkijktoren
hier en daar zeer ontoegankelijk gebied
Ten slotte kwamen we weer op de openbare weg uit.
Het volgende traject van onze tocht langs de Drentse Aa en haar voorlopers is het Deurzerdiepje.
EINDE
meer Drents natuurschoon in:
Fietsen door het Drents-Friese Wold
Fietstocht stroomdal Drentse Aa
Wandelen langs de herstelde Drentse Aa
Zeventien van de mooiste vennen van Drenthe