Foto's van kusten

Misschien komt het omdat ik een schorpioen ben, maar ik heb iets met de zee en met de kust die de zee van het land scheidt. Veel van mijn vakanties breng ik dan ook door op plaatsen waar een ontmoeting met de zee mogelijk is. Bijna altijd maakt zich daarbij een vreemde opwinding van mij meester als ik de aanwezigheid van een kust nabij weet en binnen luttele momenten oog in oog zal staan met de zee. Of dat nu met de Noordzee in Nederland is, of met de Stille Oceaan in Oregon. De zee die de verbeelding is van de eeuwigheid en oneindigheid waarbinnen wij leven, maakt steeds opnieuw weer indruk en je bewust van je eigen eindigheid.   

Doordat de zee mij dus altijd aantrekt, zoals de zee zelf aan het water trekt met haar eb en vloed, heb ik haar vaak gezien. En daarbij treft het mij telkens hoezeer zij aan de ene kant altijd de zelfde is, maar tegelijk altijd een andere gedaante aanneemt.

Alleen al vanwege de duizenden soorten en vormen aan gesteenten, die zich aan de kust vertonen, is elke kust uniek. En dan komen de vorm en de begroeiing er nog bij. De begroeiing die afhankelijk van de geografische breedte, de hoogte en de bodemgesteldheid.

Ook de wijze waarop de mens hier en daar bezit heeft genomen van de kust levert nieuwe verscheidenheid op.   De weersgesteldheid, het jaarseizoen en de tijd van de dag doen de rest.

Tijdens mijn jarenlange fotografische ontmoetingen  met de kusten van onze planeet heb ik er nog maar een fractie van vastgelegd. Ik hoop er nog vele aan toe te kunnen voegen.

Van elke kust geef ik een korte beschrijving. Maar het gaat natuurlijk om de plaatjes, die de uniekheid van elke kust tonen.

De Middellandse Zee is ruim vier keer zo groot als de Noordzee en telt dan ook veel meer kustlijn. De kusten waarvan hier foto's zijn opgenomen zijn die van de Cote d'Azur, Toscane, van de Peloponnesos en van Kreta.

De Cote d'Azur

Kenmerk hiervan is het steil uit de zee oprijzende gebergte. Het gaat hier om een zeer jong gebergte, de Alpes Maritime, als gevolg van de tectonische werkingen op de Middellandsezeebodem, waar de Afrikaanse plaat tegen de Euraziatische plaats aanschuift. Er is daardoor nog relatief weinig erosie en daardoor zijn er weinig zandstranden.

Maremma-kust

De Maremma is een Nationaal Park in Toscane. Doordat het aan de Tyhrreense Zee grenst is deze kust erg ongerept, i.t.t. tot de meeste aan deze zee gelegen kusten. Het heeft verder een kust van fijn, zacht zand, vergelijkbaar met dat van de Nederlandse kust. Vanaf de Maremma heb je een fraai uitzicht op het eiland Elba.

 Kusten van de Peloponnesos

 De Griekse Peloponnesos is een zeer bergachtig schiereiland. Het heeft een grote verscheidenheid aan kustvormen. De rotskust overheerst, maar er zijn ook zandige stukken. Er is ook een sterke afwisseling van land en zee in dei zin dat er min of meer geen vloeiende kustlijn is. Dit komt ook door de vele eilanden, waar heel Griekenland erg rijk aan is. Het is verder een subtropische kust met op veel plekken een rijke begroeiing. Er zijn  ook nog vele stukken ongerepte kust, zoals die bij Kalamata en Methoni.

Zonsopgang bij Porto Heli

kust bij Menthoni

De woeste en desolate kiezelkust bij Kalamata.

 Kusten van Kreta

Kreta is geologisch heel oud. Het is zeer bergachtig en is doorsneden door diepe noord-zuidlopende kloven. die het gevolg zijn van ontzaglijke aardbevingen, die het eiland een beetje uit elkaar getrokken hebben, als lag het op een middeleeuwsche pijnbank. 

 Kust

         Kust bij Plakias, Noordkust Kreta

 Kreta, Noordkust

  Kreta, omgeving Damnoni

   Kreta kust bij storm