Maandag 5 mei 2014 brachten wij de middag door in Zwolle. We hadden al eens gehoord dat Zwolle zo’n mooi oud centrum had, maar nu we er dan waren was het min of meer een openbaring.
Heel anders dan de reputatie van vroeger die Zwolle aankleefde. Ik herinner mij nog het liedje van van Kooten en de Bie over Zwolle: “Zwolle zonder dolle”. Dat er niets te doen was. Zoals “Snolle in Zwolle? Die benne er niet”.
Van mijn militaire dienst herinnerde ik me verder de weinig vleiende limerick van dat boertje uit Zwolle dat met zijn koe naar de bolle ging. Hoe dat afliep zal ik hier niet verhalen, maar het was weinig vleiend voor dat boertje.
Het was ook geen wonder dat Zwolle tot een van de saaiste provinciale hoofdsteden van ons land gerekend werd. Het was een door en door protestants christelijke plaats en dat weet je het wel. Het is nog steeds te zien aan de talloze kerken die deze stad telt. Verder was het als provinciale hoofdstad natuurlijk ook vooral een ambtenarenstad. Mijn oom was er ambtenaar en hij was niet de flamboyantste oom, die ik gehad heb.
Wat een verschil met nu. De talloze kerken zijn er nog wel steeds, maar dat geldt dan de bouwwerken. In plaats van kerken die niet meer bezocht worden af te breken is men in Zwolle zo wijs geweest om een totaal andere bestemming aan twee van de grootste kerken te geven.
Zo vormt de voormalige Betlehemkerk aan het Betlehemkerkplein het domicilie van het Japanse sushi-restaurant Blue Sakura.
Dat is in een prachtige stijl gebeurd, waardoor de voormalige kerk nog net zo bezienswaardig is gebleven als zij als was. Met dit verschil dat men onder de gedeeltelijk nieuwe gebrandschilderde ramen in plaats van geestelijk voedsel nu voedsel voor het lijf tot zich kan nemen.
Het plein naast deze voormalige kerk was voor ons het meest genotvolle plein van Zwolle. Je zat er godzalig in de middagzon, die deze middag steeds overtuigender begon te schijnen.
Je zat er te midden van de uitbundig bloeiende kastanjebomen, waar de hele binnenstad trouwens bijzonder rijk mee bedeeld bleek te zijn
Ten slotte kon je op dit terras genieten van zowel vaste als vloeibare aardse zaken, die op een prettig wijze geoffreerd werden in plaats van geofferd zoals vroeger binnen in de kerk ernaast gebeurde.
In een andere kerk, de Broerenkerk, is tegenwoordig de prestigieuze boekhandel van Waanders gevestigd. De hier opgediende kost is ook anders dan vroeger. Kon men toen alleen het woord Gods vooral in woord en was minder in schrift tot zich nemen, tegenwoordig is hier ook wijsheid van geheel andere aard te verkrijgen en trouwens ook leeskost die weliswaar de wijsheid niet dient maar wel de zinnen verzet.
Ook deze kerk was van binnen zeer smaakvol gerenoveerd en aan de nieuwe functie aangepast. Net als in de Betlehemkerk hadden ze het orgel in zijn volle glorie laten staan.
Van hier was het maar een paar honderd meter naar de grootste historische bezienswaardigheid van Zwolle, de Sassenpoort, een van de top 100 op de Nederlandse UNESCO monumentenlijst. Deze moeten we zeker nog een keer bekijken.
Er vlak in de buurt was trouwens de Synagoge, in de Samuel Hirschstraat. Een erg mooi gebouw vond ik dat.
Een eindje verder kwam je bij een park waar het nationaal monument gevestigd was. Daar was een grote oploop van mensen vanwege het bevrijdingsfestival.
Vanwege het mooie weer zaten er honderden bezoekers gezellig in groepjes in het gras.
Naast het park zagen we een fraai herenhuis, aan het Ter Pelwijkpark (nr .18) dat ongetwijfeld op de monumentenlijst van Zwolle zal voorkomen.
Het is opgetrokken in de zogeheten Neo Hollandse renaissancistische stijl en herbergde vroeger het gemeentebestuur van Zwollerkerspel.
Zwolle is vroeger duidelijk een vestingstad geweest en daar zijn nog aardig wat overblijfselen van. Zo heb je er ook het bolwerk van de Dieserpoort.
onderlangs bij het Dieserpoortenbolwerk
van de Dieserpoortenbolwerken liep je zo naar de Thorbeckegracht
Die naam geeft aan dat Zwolle ook in de meer recente historie een aardig partijtje heeft meegespeeld. De grondlegger van onze parlementaire democratie, Thorbecke, is hier namelijk geboren.
Die Thorbeckegracht getuigt trouwens ook van een rijk handelsverleden. Vanouds was Zwolle immers een van de drie Hanzesteden die langs de Ijssel lagen, naast Deventer en Zutphen, wat ook aardige steden zijn.
Loop langs je die fraaie Thorbeckegracht, dan kom je vanzelf ook langs de Wijndragerstoren, ook een fraai overblijfsel van de Zwolse bolwerken. Er was een soort bodega in gevestigd en die had niet aan gebrek aan belangstelling te klagen. Er naast was weer een plein, ook met kastanjebomen. Zwolle bezit tal van gezellige pleinen, veel meer dan de stad waar ik het dichtst bij woon, Groningen. Het heeft ook een veel compacter oudestadscentrum en daardoor maakte het vandaag de indruk feitelijk één grote hotspot te zijn.
Wijndragerstoren
publiek gelag bij de Wijndragerstoren in Zwolle op bevrijdingsdag 2014
Zwolle heeft bovendien relatief veel mooie winkels en – wat het voor mensen met een betere beurs ook aantrekkelijk maakt- een restaurant met drie Michelinsterren: De Librije, dat ligt aan het Broerenkerkplein, waar we de boekhandel bezocht hadden.
Ten slotte kwamen we vanaf het water op de Melkmarkt, waar onder meer het Stedelijk Museum gevestigd was. In de straat was het smoordruk. Een van de bands van het bevrijdingsfestival speelde hier namelijk.
Stedelijk Museum Zwolle
Vanuit de Melkmarkt liepen we via de Vismarkt , die een groot aantal fraaie oude panden telde, naar de Grote Markt van Zwolle en vandaar weer naar de parkeerplaats in de Emmawijk.
We zijn van plan hier zeer binnenkort nog eens terug te komen en dan wat uitgebreider het Sassenportcomplex te gaan bekijken en natuurlijk het museum, dat Zwolle de laatste jaren wat bekender heeft gemaakt, de Fundatie.
Grote Markt
van Royensingel
Stadhuis Zwolle
Mandjesstraat Zwolle
Einde
Zie eventueel ook