Woensdag 29 augustus zou het de enige dag die week zijn dat echt goed weer te verwachten was. Dus hielden wij als begenadigde senioren deze dag vrij en reden na de lunch met auto en fietsdrager naar Appelscha om vandaar een tocht te maken door het Drents-Friese Wold.
Het Drents-Friese Wold is een van de vijf Nationale parken in het Noorden van ons land. We maakten gebruik van de nieuwste editie van Falk kaart Drenthe –West, waarop ook alle knooppunten vermeld stonden inclusief de meeste van de afstanden tussen die knooppunten.
Voor degenen die onze tocht ook eens willen maken, die door een van de prachtigste stukken natuur die ons Noorden rijk is voert, geef ik de achtereenvolgende knooppunten. 90,91,83,85,88,82,23, 14 ,68,Wateren, 62,61,63,90.
De tocht bedroeg in totaal ruim 28 km.
Even buiten Appelscha kwamen we bij het informatiecentrum van het Nationale Park. Dit bleek bijzonder educatie en leuk van opzet te zijn. Dus ook heel geschikt voor kinderen.
Een paar kilometer verder begonnen de Kale Duinen van Appelscha, die tegenwoordig het Aekingerzand heetten.
Zelden hebben wij in Nederland een landschap van een zo grote schoonheid mogen aanschouwen als dit. Het was de combinatie van met bloeiende heide begroeide duinen met daartussen geelwit oplichtende stukken zandverstuiving. Heel terecht dat dit een nationaal park is. Het is ook heel groot. Liefst 6000 hectare aan bos, heide, stuifzanden en beekdalgronden. Daarmee is het zelfs groter dan de Hoge Veluwe.
Er lopen prachtige fietspaden door het gebied en er zijn tal van picknickplaatsen. Het was deze dag behoorlijk druk. Vooral veel oudere echtparen en koppels van vier. Dat is wat ouderen nog veel samen doen: fietsen.
Even naast het fietspad bevindt zich een kleine uitkijktoren. Hij is een meter of 12 schat ik. De mooiste foto’s maak je vanaf de eerste etage, omdat je dan het beste contact met de aarde hebt en toch alles goed kunt zien. Zo zie je een aardig ven , de bloeiende heide en iets verder de witte strepen van de zandverstuiving.
Een paar kilometer verderop kom je langs het grote Doldersumse veld. Dit is het grootste heideveld van dit Nationale Park. Er loopt een voetpad dwars door heen. Daar hebben we vanaf het fietspad een stukje van gedaan. Al gauw zagen we daar een minuscuul hagedisje wegflitsen. Het is echter wel jammer dat het hier niet om een puur heideveld ging. Het was half hei, half gras. Daarmee vergeleken is het Balloërveld bij Loon en Gasteren toch meer puur heide. Dat veld ligt echter weer meer op zichzelf, terwijl dit Doldersumse veld deel uitmaakt van een veel groter natuurgebied. Het Balloërveld maakt weliswaar deel uit van het Stroomdallandschap Drentse Aa, maar een Nationaal Landschap is minder een puur natuurgebied dan een Nationaal Park. De charme van het Drents Friese Wold is ook vooral dat het in een dun bevolkt gelegen gebied ligt en binnen het park zelf geen landbouw wordt bedreven. Zodoende is het er veel stiller.
Na een paar kilometer kom je in het dorpje Doldersum . Het is niet mee dan een paar huizen rond een wijde brink. Daar is ook het enige terras in een wijde omgeving. Het is ook een van de zeer weinige plaatsjes waar geen openbaar vervoer komt. De dichtstbijzijnde bushalte is in Boyl en vandaar moet je nog 49 minuten lopen naar Doldersum.
Van Doldersum reden we over de Huenderweg naar Wateren, richting Appelscha. Even buiten het dorpje werd onze aandacht getrokken door een verwijzing naar een oorlogsmonument. Meestal bezoeken we dat dan ook. In dit geval bleek het een van de aangrijpendste gedenkplaatsen in het Noorden. Hier had de Gestapo ( Geheime Staats Polizei) in de oorlog zes jonge jongens opgepakt die na een aanslag van het verzet op het hier nabij gelegen werkkamp Vledder ontsnapt waren en die zich hier verstopt hadden. Bij een zoekactie had de Gestapo ze hier ontdekt en ze ter plaatse vermoord. Het hele drama werd hier beschreven, met de foto’s van de jongens er bij. Ze waren allemaal van 1926, dus 18 jaar, toen ze hun einde onder ogen moesten zien. En alleen maar omdat ze ontsnapt waren. Op zo’n moment val je allebei even stil. Daar zijn geen woorden voor.
De weg voerde ons vervolgens dwars over het Doldersumseveld naar Wateren.
Daar gingen we rechtsaf naar wat ze Oude Willem noemen. Dit is een stiltegebied.
Van hier fietsten we naar knoopunt 63 en vervolgens naar Appelscha. Dit laatste traject was niet echt heel mooi. Eigenlijk hadden we beter vanaf Wateren naar Zorgvlied kunnen rijden. In Zorgvlied bevindt zich namelijk het mooie Villa Nova, dat een romantisch terras rijk is en waar je goed bediend wordt. Als je dan weer even terugrijdt naar knooppunt 23, kun je weer de zelfde terug als heen nemen, dus langs het Aekingerzand.
Jan Lambers
meer fraaie fietstochten in Noord-Nederland:
Fietsen langs Hoogelandster wierdendorpjes
Fietstocht stroomdal Drentse Aa
reageren?
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.