Op zaterdag 6 april hadden wij weer eens een reünie van onze neven en nichten. Dit maal was de aanleiding de overkomst van neef Hans, sinds kort emeritus hoogleraar in de Plantkunde aan de Universiteit van West-Australië en sinds 1998 woonachtig in Perth. Voor ons hield hij een presentatie over zijn leven en onderzoeksgebied daar in het verre West Australië. Zijn voornaamste aandachtsgebied was en is wat de voornaamste voorwaarden zijn voor biodiversiteit. Daarbij heeft hem vooral geïntrigeerd waarom de biodiversiteit juist het grootst is op arme grond. Fosfor is daarbij een sleutelbegrip.
Het was een interessante lezing, waarin wij nogal wat nieuwe dingen hoorden. Zoals waarom juist het gebied rondom Perth een hotspot qua biodiversiteit is. Een van de factoren is de geologische stabiliteit van dit gebied.
Aan het einde van zijn lezing gaf hij een exemplaar van het door hem geschreven boek "Plant Life of the Sandplains in Southwest Australië aan Maja. Hans schreef dit in zijn hoedanigheid van beheerder van de Kwongan Foundation, die gericht is op het verschaffen van middelen voor research en studie aan de Universiteit van West Australië. Deze stichting heeft een Facebook-adres, van waaraf zij regelmatig fraaie foto's en video's publiceert van het rijke plantenleven in dit deel van de wereld.
Na de lezing maakten de meesten van ons een ommetje door de Franse tuin aan de westzijde van de borg, van waaraf je een mooi uitzicht had op deze grootste borg van de provincie Groningen. Hoewel er behalve de prachtige Magnolia nog niet veel in bloei stond was de wandeling toch een prettige belevenis.
Intussen was er alle gelegenheid om de familiale contacten weer te vernieuwen. Zo kon ik Hans eens vragen hoe het toch afgelopen was met die protestacties bij Pemberton, waar mijn zoon Rob en ik tijdens onze backpackreis in West Australië langs gekomen waren. Dat was in 1999 geweest, wat ik uitvoerig in mijn verslag van deze reis heb opgenomen. De passage is terug te vinden op Verslag van onze reis naar West-Australie onder het kopje Bosmilieu-actvisten. Het aardige van die gebeurtenis was dat de activisten waar wij toen mee in contact kwamen mijn neef Hans bleken te kennen. Hij was er verdorie twee weken eerder nog geweest om ze zijn steun te betuigen. Het protest ging tegen het kappen van het lokale bos daar wat plaats moest maken voor een monocultuur, hetgeen de biodiversiteit ernstig zou aantasten. Hans
herinnerde zich nog dat dit indertijd een grote politieke kwestie was geworden in dit deel van Australië en dat het toen de verantwoordelijke minister de kop had gekost. Nou, dat is toch mooi om op terug te kijken.
Een ander familiaal nieuwtje en een leuke opsteker was dat een van de kleindochters van Gretha, Lotus, onlangs is toegelaten tot het Berlijns conservatorium. En op 7 april en de volgende avond op zou treden in het populaire Podium Witteman op Nederland 2 . (Te zien via onderstaande link: https://start-player.npo.nl/a49ba626-f539-463b-bb57-4370586adbdd)
Na de wandeling kon ieder voor zich een lunch bestellen, die goed verzorgd werd door de vriendelijke dames van de Menkemaborg.
Vervolgens was het buiten op deze aprildag ook goed toeven op het zonovergoten terras.
Einde