Dit essay gaat over de mogelijkheid om door middel van een ander arbeidsmarktmodel dan het bestaande de werkloosheid grotendeels te verdrijven en de economie tevens een groei-impuls te geven. Je zou dit "kapitalisme met een sociaal gezicht" kunnen noemen, omdat het risico van de economische conjunctuur niet langer op een klein deel van de bevolking wordt afgewenteld. Veel beter dan door de overheid opgezette banenplannen vormt dit een effectieve en duurzame bestrijding van de werkloosheid.